សកម្មជនដីធ្លីនៅតំបន់បឹងកក់បានទទូចឲ្យតុលាការកំពូលទម្លាក់បទចោទរឿងព្រហ្មទណ្ឌដោយអះអាងថាការចោទប្រកាន់ របស់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញនិងសាលាឧទ្ទរណ៍កន្លងទៅពួកគេថាជារឿងអយុត្តិធម៌។
កាលពីថ្ងៃទី២២ខែឧសភាឆ្នាំ២០១២ស្ត្រីជាសកម្មជនដីធ្លីនៅតំបន់បឹងកក់ចំនួន១៣នាក់មានអ្នកស្រី ទេព វន្នី សុង ស្រីលាភ ហេង មុំ បូវ សោភា លោកយាយ ង៉ែត ឃុន និងស្ត្រីមួយចំនួនទៀតត្រូវអាជ្ញាធរខណ្ឌដូនពេញចាប់ខ្លួននៅកន្លែងតវ៉ា ក្នុងភូមិ១ សង្កាត់ស្រះចក។
ក្រោយមកសកម្មជនដីធ្លីទាំងនោះត្រូវសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារម្នាក់ៗ២ឆ្នាំ៦ខែពីបទកាន់កាប់ដោយខុសច្បាប់លើអចលនវត្ថុសាធារណៈនិងបទប្រឆាំងរាជការសាធារណៈមានស្ថានទម្ងន់ទោស។
ប៉ុន្តែក្រោយពីឃុំខ្លួនបាន១ខែ៣ថ្ងៃសាលាឧទ្ធរណ៍បានកាត់តម្រឹមទោសឲ្យស្រ្តីទាំងនោះបាននៅក្រៅឃុំបណ្តោះអាសន្ន ប៉ុន្តែទោសដែលនៅសល់ត្រូវសាលាឧទ្ធរណ៍សម្រេចព្យួរ។
ករណីនេះធ្វើឲ្យស្ត្រីជាសកម្មជនដីធ្លីជាជនជាប់ចោទប្តឹងសារទុក្ខទៅតុលាការកំពូលឲ្យទម្លាក់បទចោទលើពួកគេដោយអះអាងថាពួកគេមិនបានប្រព្រឹត្តបទល្មើសដូចការចោទប្រកាន់និងការព្យួរទោសនោះទេ។
នៅព្រឹកថ្ងៃទី២ខែមីនានេះស្ត្រីជាសកម្មជនដីធ្លីចំនួន១០នាក់បានចូលសវនាការតាមដីកាកោះរបស់តុលាការកំពូលការពារបណ្តឹងរបស់ខ្លួន។
ក្នុងសវនាការស្ត្រីទាំងនោះអះអាងប្រហាក់ប្រហែលគ្នាថាពួកគេមានអនុក្រឹត្យរបស់រដ្ឋាភិបាលកាត់ដីនៅតំបន់នោះឲ្យពលរដ្ឋជិត១០០០គ្រួសារសម្រាប់អភិវឌ្ឍន៍នៅនឹងកន្លែងតែស្ត្រីទាំងនោះថានៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនបូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះពួកគេដោយមិនផ្តល់សំណងហើយនៅពេលអ្នកភូមិរៀបចំធ្វើសន្និសិទ្នសារព័ត៌មាននៅលើដីមានជម្លោះបែរជាអាជ្ញាធរចាប់ពួកគេ ហើយចោទប្រកាន់ថាបានទន្ទ្រានកាន់កាប់ដីរដ្ឋខុសច្បាប់ទៅវិញ។
ក្រោយបិទសវនាការអ្នកស្រី ទេព វន្នី ប្រាប់ឲ្យអ្នកសារព័ត៌មានដឹងថាពួកគេមានជំនឿថាតុលាការកំពូលនឹងផ្តល់យុត្តិធម៌ជូនពួកគេ។ គាត់បន្តថា៖ “ពួកខ្ញុំនៅតែមានជំនឿជឿជាក់លើភាពស្អាតស្អំរបស់ពួកខ្ញុំបើទោះបីតុលាការកន្លងមកមិនដែលបានផ្តល់យុត្តិធម៌សម្រាប់ពួកខ្ញុំក៏ដោយក៏ពួកខ្ញុំនៅតែសង្ឃឹម”។
កាលពីថ្ងៃទី១១ខែសីហាឆ្នាំ២០១១ នាយករដ្ឋមន្ត្រីបានចេញអនុក្រឹត្យកាត់ដីនៅតំបន់បឹងកក់ទំហំ១២,៤៤ហិកតាឲ្យអ្នកភូមិជិត១០០០គ្រួសារបន្ទាប់ពីពួកគេតវ៉ាមិនព្រមចាកចេញទៅនៅជាយក្រុងតាមការតម្រូវរបស់អាជ្ញាធរដើម្បីបើកផ្លូវឲ្យក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូបូមខ្សាច់បំពេញបឹងធម្មជាតិធ្វើការអភិវឌ្ឍ៩៩ឆ្នាំ។
ប៉ុន្តែសកម្មជនដីធ្លីម្នាក់ទៀតគឺអ្នកស្រី បូវ សោភា អះអាងថាពួកគេនៅតែក្លាយជាជនជាប់ចោទបន្តទៀតទាំងមិនបានធ្វើខុស បើការសម្រេចក្តីរបស់តុលាការជាន់ខ្ពស់មួយនេះរងការជ្រៀតជ្រែកពីអ្នកនយោបាយ។ ស្ត្រីនោះថា៖ “បើសិនជាតុលាការកំពូលមិនទម្លាក់ការចោទគឺស្មើនឹងសហការគ្នាជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុនគូកាគូអ៊ីនក៏ដូចជាអាជ្ញាធរមានបំណងប្លន់ដីនៅតំបន់បឹងកក់ដូចគ្នា”។
មេធាវីការពារក្តីគឺលោកស្រី សាម សុគន្ធា បានលើកហេតុផលក្នុងអង្គជំនុំជម្រះថាកូនក្តីលោកស្រីជាស្ត្រីទន់ខ្សោយមិនអាចទៅប្រឆាំងនិងអាជ្ញាធររាប់សឹបនាក់ដែលមានខែលនិងដំបងគ្រប់ដៃនៅកន្លែងកើតហេតុនោះទេ។ លោកស្រីស្នើឲ្យតុលាការកំពូលទម្លាក់បទចោទទៅលើកូនក្តីរបស់ខ្លួន។
ប៉ុន្តែអគ្គព្រះរាជអាជ្ញារងក្នុងអង្គសវនាការលោក ឈួន ចាន់ថា ជំទាស់នឹងស្នើការនេះដោយស្នើឲ្យតុលាការកំពូលតម្កល់ទុក ការសម្រេចរបស់ឧទ្ធរណ៍ឲ្យនៅដដែល។
មន្ត្រីគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសស៊ើបអង្កេតនៅអង្គការលីកាដូលោក អំ សំអាត ដែលតាមដានករណីនេះមានប្រសាសន៍ថាបើសម្រេចក្តីរបស់តុលាការកំពូលឈរលើភាពឯករាជ្យលោកថាជាការស្តាមុខមាត់របស់តុលាការឡើងវិញបានខ្លះព្រោះកន្លងទៅពលរដ្ឋអត់ជំនឿលើតុលាការដោយចោទថាប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជាលំអៀងទៅរកអ្នកនយោបាយនិងអ្នកមានទ្រព្យជាដើម។
លោកថា៖ “ដើម្បីបំបាត់នូវមន្ទិលទាំងអស់នេះខ្ញុំគិតថាករណីនេះជាករណីមួយដែលតុលាការកំពូលលោកត្រូវតែគិតថា ដើម្បីទុកជាសាលដីកាយុទ្ធសាស្ត្រដើម្បីទប់ស្កាត់កុំឲ្យមានរឿងដូច្នេះតទៅទៀត”។
ទោះជាយ៉ាងណាសាលដីកាលើបណ្តឹងសារទុក្ខរបស់ស្ត្រីបឹងកក់ទាមទារឲ្យទម្លាក់បទចោទនេះតុលាការកំពូលនឹងប្រកាសនៅថ្ងៃទី១៦ខែមីនាឆ្នាំ២០១៦៕
