ទីនេះគឺជាផ្ទះរបស់អ្នកស្រី ប្រាក់ លឹមហ៊ាង។ ដែលស្ថិតនៅក្នុងបុរីមួយដែលមានភាពមមាញឹកគួរសម។ ផ្ទះរបស់អ្នកស្រី លឹម ហ៊ាង មិនស្ថិតនៅលើផ្លូវធំដែលមានចរាចរណ៍មមាញឹក ដែលជាឱកាសនៃការប្រកបរបរជួញដូរបានទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់ លឹមហ៊ាង ទីតាំង គឺមិនមែនជាអាទិភាពឡើយ។ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពក្នុងគ្រួសារ ស្រ្តីដែលមានកូនពីរនាក់រូបនេះ បានប្រែក្លាយផ្ទះរបស់គាត់ទៅជាកន្លែងលក់អង្ករធម្មជាតិ ដែលអាចរកបានដោយកម្រនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។
ដោយមានអាយុ៣២ឆ្នាំ អ្នកស្រី ប្រាក់ លឹមហ៊ាង គឺជាអាជីវករលក់អង្ករធម្មជាតិផង និងជាអ្នកប្រឹក្សាយោបល់ឯករាជ្យមួយរូបផង។
លឹមហ៊ាង បានចាប់ផ្តើមមុខរបរលក់អង្កររបស់គាត់តាំងពីឆ្នាំ២០១៤ បន្ទាប់ពីគាត់បានបញ្ចប់ថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យកសិកម្ម។
គាត់និយាយថា គាត់បានចាប់យកមុខរបរលក់អង្ករធម្មជាតិនេះ ដោយសារតែទាក់ទងនឹងជំនាញគាត់រៀននៅមហាវិទ្យាល័យផង និងជាការពេញចិត្តរបស់គាត់ផង៖ «តាមពិតអាជីវកម្មនេះ ខ្ញុំធ្វើតាំងពីឆ្នាំ២០១៤ ពីរបីឆ្នាំដែរហើយ ដើមចមគឺមកពីខ្ញុំជាអ្នកស្រុកស្រែចំការផង ហើយបានរៀនផ្នែកកសិកម្មចប់មហាវិទ្យាល័យនៅភូមិន្ទកសិកម្ម ឃើញថាអាហ្នឹងយើងចេះផង មានអ្នករោងមាស៊ីនកិនស្រូវយើងស្គាល់ នៅក្នុងភូមិយើងទៀត អ៊ីចឹងខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមលក់អង្ករហ្នឹង ផ្គួបជាមួយការងាររបស់យើងក្រៅម៉ោង»។
ទោះបីជាគ្រួសាររបស់ លឹមហ៊ាង ជួលស្រ្តីវ័យជំទង់ម្នាក់ឲ្យនៅធ្វើការជាមួយគាត់ក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែស្រ្តីនោះទទួលតែការងារក្នុងផ្ទះ ដូចជាការថែទាំកូននិងធ្វើម្ហូបអាហារប៉ុណ្ណោះ។ លឹមហ៊ាង ត្រូវទទួលការងារលក់ដូរផង និងដឹកអង្ករតាមម៉ូតូ ទៅឲ្យអតិថិជនដែលបានបញ្ជាទិញផង។
បើទោះបីប្តីរបស់គាត់មិនឯកភាពក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែសម្រាប់ លឹមហ៊ាង និយាយថា មុខរបរលក់អង្ករ គឺអាចឲ្យគាត់ជួយដល់សុខភាពអតិថិជនរបស់គាត់៖ «ដំបូងឡើយគាត់អត់អោយលក់ទេ គាត់ថាចង្អៀតផ្ទះ រកស៊ីអាណាធ្ងន់ៗដូចកម្មករអ៊ីចឹង តែអ្វីដែលខ្ញុំជម្នះហ្នឹង ខ្ញុំគិតថាមិនមែនចង់បានតែលុយទេ ខ្ញុំចង់អោយអ្នកញុំា គាត់ញុំារបស់ល្អផង ព្រោះមិនដឹងថាសុវត្ថិភាពចំណីអាហាស្រុកយើងយ៉ាងម៉េចទេ អ៊ីចឹងអ្នកដែលទិញអង្ករខ្ញុំ ដឹងតែជឿជាក់ថាសុទ្ធមកពីបាត់ដំបង»។
លោក កាន់ វីរៈ គឺជាស្វាមីរបស់អ្នកស្រី លឹមហ៊ាង។ គាត់ធ្វើការនៅស្ថាប័នអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយ។ លោក វីរៈ និយាយថា គាត់ចង់ឃើញភរិយាគាត់ចំណាយពេលដើម្បីថែរក្សាកូនរបស់គាត់ និងគិតពីសុខភាព ហើយបានបដិសេធការបើកមុខរបរលក់អង្ករកាលពីជាង៣ឆ្នាំមុន៖ «ខ្ញុំគិតថា ស្រ្តីសម័យហ្នឹង គាត់មិនមែនត្រឹមតែខ្លាំង រឺល្អជាងមុនទេ គឺគាត់ខ្លាំងជាងបុរសទៀត មានន័យថាគាត់មានការសម្រេចចិត្ត មិនមានការរារែកដូចមុន គាត់អាចសម្រេចចិត្តលុះជាងបុរសទៀត មានន័យថា ខ្ញុំមិនសូវហ៊ានសម្រេចចិត្ត តែគាត់ហ៊ានសម្រេចចិត្តជាងខ្ញុំទៀត»។
លោកស្រី ធីតា ឃឹះ ជាប្រធានគណៈកម្មាធិកាលើកស្ទួយស្រ្តីក្នុងវិស័យនយោបាយ។ គាត់កត់សំគាល់ថាស្រ្តីពីសម័យមុនគឺពឹងពាក់ទៅលើបុរសជាប្តី។ គាត់និយាយថា ស្រ្តីអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តបានកាន់តែច្រើននៅសម័យនេះ៖ «ខ្ញុំថាស្រ្តីក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ កាន់តែមានការយល់ដឹងច្រើន ចំពោះខ្លួនឯងនិងសិទ្ធិសេរីរបស់ខ្លួន ហើយជាពិសេស គឺគាត់អាចរកស៊ីចិញ្ចឹមខ្លួនឯងបាន ចេញក្រៅផ្ទះ ដូច្នេះធ្វើអោយគាត់មានសេរីភាព ជាងអ្វីដែលយើងធ្លាប់ឃើញកាលពីជំនាន់មុន ដែលស្រ្តីពឹងពាក់លើស្វាមីច្រើន។ បច្ចុប្បន្នយើងសង្កេតឃើញថា ស្រ្តីជាអ្នករកស៊ីចិញ្ចឹមគ្រួសារច្រើន ដូច្នេះនៅពេលណាគាត់ទទួលបានព័ត៌មានច្រើន ហើយនៅពេលណាគាត់ស្គាល់ពីខ្លួនឯងច្រើន និងស្គាល់ពីសង្គមកាន់តែច្រើន គាត់អាចនឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តដើម្បីខ្លួនគាត់កាន់តែច្រើន»។
យោងតាមរបាយការណ៍ជំរឿនសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជានៅឆ្នាំ២០១១ សហគ្រាសជាង៦៥ភាគរយ បង្កើតនិងគ្រប់គ្រងដោយស្រ្តី តែភាគច្រើនជាសហគ្រាសនិងអាជីវកម្មខ្នាតតូច។ យោងតាមរបាយការណ៍ជំរឿនសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជានៅឆ្នាំ២០១៦ មាន៧៦ភាគរយនៃម្ចាស់អាជីវកម្មលក់ដូរតាមដងផ្លូវជាស្រ្តី។
ករណីរបស់កញ្ញា នាង សុវត្ថាណា គឺជារឿងដាច់ដោយឡែកមួយទៀត។ ណាណាមានអាយុ៣០ឆ្នាំ។ គាត់គឺជា អ្នកបកប្រែ និងជាពិធីការិនីមួយរូប។
ណាណា ជាយុវវ័យសម័យថ្មី រាល់ការសម្រេចចិត្តនិងការទទួលខុសត្រូវ គឺគាត់ជាអ្នកសម្រេចចិត្ត ព្រោះគាត់យល់ឃើញថា យុវវ័យសម័យនេះ ត្រូវរៀនធ្វើនិងរស់នៅដោយខ្លួនឯង មិនចាំបាច់ពឹងផ្អែកលើឪពុកម្តាយទៀតទេ ហើយរាល់ការសម្រេចចិត្តត្រូវរឺខុសមិនមានឩបករណ៍វាស់វែងឡើយ គឺអាស្រ័យទៅលើការវិភាគ និងស្វែងយល់ដោយខ្លួនឯង៖ «យុវវ័យគ្រប់រូប ត្រូវរៀនចេះសម្រេចចិត្តទៅលើជីវិតខ្លួនឯង ពីដំណាក់តូចៗមករហូតដល់ដំណាក់ធំៗ ហើយការជ្រើសរើសដៃគូជីវិត និងការបង្កើតអាជីវកម្ម ជាការសម្រេចចិត្ត បើយើងប្រៀបធៀបទៅនឹងថ្នាក់រៀន ដូចថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រអ៊ីចឹង អាហ្នឹងទាល់តែមនុស្សធំបានយើងអាចធ្វើបាន អាហ្នឹងទាល់តែយើងរៀនពីថ្នាក់បឋម អនុវិទ្យាល័យ វិទ្យាល័យមក ទន្ទឹមគ្នាហ្នឹងដែរ អត់មានការសម្រេចចិត្តណាដែលអត់ខុសទេ ខ្ញុំក៏ធ្លាប់មានការសម្រេចចិត្តដែលខ្ញុំស្តាយក្រោយដែរ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់ គឺអ្នកណាជាអ្នកសម្រេចចិត្ត អ្នកនោះជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ បានន័យថាយើងជាអ្នកសម្រេចចិត្ត យើងជាអ្នកទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯង»។
ការទទួលបានព័ត៌មានមិនថា តាមវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ ហ្វេសបុក ពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ សម្រាប់នារីក៏ដូចជាយុវជន។ ណាណា បានលើកឡើងថា នារីសម័យមុនការទទួលចំណេះដឹងនៅមានកម្រិត ហើយទន់ភ្លន់ និងស្តាប់ឪពុកម្តាយ ប៉ុន្តែចំពោះនារីសម័យបច្ចុប្បន្ន គាត់រាងរឹងរូសមិនសូវទន់ភ្លន់បន្តិច តែគាត់មានសិទ្ធិសេរីភាពច្រើនជាងមុននិងអាចសម្រេចចិត្តបានខ្លួនឯង និងមិនធ្វើជាបន្ទុកឪពុកម្តាយទៀតទេ៖ «នារីសម័យមុនដោយសារតែគាត់អត់សូវមានព័ត៌មាន អ៊ីចឹងគាត់អត់សូវមានការអប់រំទេ អ៊ីចឹងគាត់នៅផ្ទះច្រើន នារីសម័យនេះ បើទោះបីគាត់នៅផ្ទះ ក៏គាត់មានការអប់រំដែរ ដោយសារគាត់ប្រើហ្វេសបុក ដោយសារយើងមើលទូរទស្សន៍ដោយសារយើងស្តាប់វិទ្យុ អ៊ីចឹងចំណេះដឹងការយល់ឃើញក៏មានលក្ខណៈខុសគ្នាដែរ»។
លោកស្រី ធីតា ឃឹះ ជាប្រធានគណៈកម្មាធិកាលើកស្ទួយស្រ្តីក្នុងវិស័យនយោបាយ។ គាត់ក៏បាន មានប្រសាសន៍ថាក្មេងៗសម័យបច្ចុប្បន្ន គាត់អាចសម្រេចចិត្តនិងចិញ្ចឹមខ្លួនឯងបាន៖ «ហើយក្មេងជំនាន់ក្រោយដែលគាត់អាចធ្វើការសម្រេចចិត្ត និងចិញ្ចឹមខ្លួនគាត់រស់ អ៊ីចឹងបើគាត់មិនអាចទទួលយកបាន គឺគាត់ដើរចេញ ចាស!»៕
ដោយ អ្នកស្រី ហាណា