ស្ថិតនៅចម្ងាយប្រមាណ ៦គីឡូម៉ែតពីស្ពានអាកាសក្បាលថ្នល់ ព្រែកតាគង់ ១ គឺជាសហគមន៍មួយស្ថិតនៅក្នុងសង្កាត់ចាក់អង្រែក្រោម ខណ្ឌមានជ័យ និងសម្បូរទៅដោយពលរដ្ឋរស់នៅ និងប្រកបរបរដាំបន្លែលើបឹងទំពុន ប៉ុន្តែ សហគមន៍បែរជាពុំទាន់មានបណ្ដាញទឹកស្អាតរបស់រដ្ឋសម្រាប់ប្រើប្រាស់ទៅវិញ។
ទើបឡើងពីបេះបន្លែលើផ្ទៃបឹងទំពុន ហើយអង្គុយជុំគ្នាក្រោមសំយ៉ាប់ផ្ទះជាមួយអ្នកភូមិផ្សេងទៀត អ្នកស្រី លាង សុផល ឲ្យដឹងថា គ្រួសារអ្នកស្រីបានមករស់នៅ និងប្រករបដាំបន្លែនៅសហគមន៍ព្រែកតាគង់១នេះ អស់រយៈពេល ១៦ឆ្នាំមកហើយ។
ស្រ្តីវ័យ៥០ឆ្នាំរូបនេះ បានរៀបរាប់បន្តថា ចាប់តាំងពីអ្នកស្រីមករស់សហគមន៍ព្រែកតាគង់១រហូតមកបច្ចុប្បន្ន សហគមន៍នេះមិនធ្លាប់មានប្រព័ន្ធទឹកស្អាតរបស់រដ្ឋសម្រាប់ប្រើប្រាស់នោះទេ ហើយថា អ្នកភូមិបានទិញទឹកពីសហគមន៍ជិតនោះ ឬប្រើប្រាស់ទឹកអណ្តូង។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ទឹកហ្នឹងជួនទៅ ទិញគេមួយកាដុង ៥០០រៀល។ បើទិញទឹកអណ្តូងគេ អាហ្នឹងវាស្អុយ ទុកសម្រាប់ងូត។ បើយើងចង់ប្រើ ទាល់តែបូមទុកពីរបីថ្ងៃសិន។ បើថា បូមភ្លាមយកមកប្រើប្រាស់ភ្លាម អត់កើតទេ»។
ជាស្ត្រីមេម៉ាយទទួលខុសត្រូវលើជីវភាពសម្រាប់កូនក្នុងបន្ទុកដល់ទៅ ៨នាក់ អ្នកភូមិរូបនេះ បានឲ្យដឹងថា គាត់បានទិញទឹកពីអ្នកចែកចាយបន្តក្នុងតម្លៃ ១គូប ៤០០០រៀល សម្រាប់ទុកបរិភោគ និងចម្អិនអាហារ ខណៈដែលទឹកអណ្ដូង ទុកសម្រាប់ងូត និងបោកកក់សម្លៀកបំពាក់។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ការប្រើប្រាស់សន្សំសំចៃណាស់ គឺពិបាកណាស់ និយាយឲ្យចំ ការប្រើទឹកហ្នឹង គឺមិនដែលបានស្អាតដូចគេទេ តាំងពីសម្លៀកបំពាក់ឡើង ខ្ញុំប្រាប់ឲ្យអស់ ១ធុងប៉េត្រូ ងូតពីរនាក់។ បើក្មេងតូចៗ ១ធុងហ្នឹង ងូត ៣ ទៅ ៤នាក់ គឺស្រោចឲ្យតែបានសើមទេ»។
ជាពលរដ្ឋម្នាក់ទៀតរស់នៅក្នុងសហគមន៍ជាមួយគ្នា លោក សន សុភ័ក្រ្ត និយាយថា ការប្រើប្រាស់ទឹកទិញពីគេ និងទឹកអណ្តូង ក្នុងភូមិ គឺពលរដ្ឋទាំងគ្រួសារលោក និងអ្នកភូមិផ្សេងទៀត មិនបានដឹងថា ទឹកស្អាត ឬមានអនាម័យត្រឹមត្រូវឬអត់នោះទេ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ការប្រើប្រាស់ដាំហូបចុក ការងូតទឹកហ្នឹងទៅ វាអត់មានអនាម័យ ហើយការហូបទឹកហ្នឹង មិនថា គាត់បានពិ សោធន៍ត្រឹមត្រូវឬអត់នោះ គឺថា ប្រជាពលរដ្ឋយើងអត់ដឹងទេ គឺប្រជាពលរដ្ឋយើងដឹងតែហូប ដឹងតែប្រើទៅហូបទៅ ទាំងប្រើអ្វីៗ ទាំងអស់។ ហើយផលលំបាកមួយ យកមកឆ្ងាយៗទៀត។ បើអ្នកខ្លះទៀត គ្នាអត់មានលទ្ធភាពមានលុយទិញទឹកប្រើប្រាស់អ្នកភូមិអូសទុយយោទៅបូមឲ្យទៅ ដើម្បីបានប្រើប្រាស់ទាំងអស់គ្នា»។
កំពុងអង្គុយជុំគ្នាជាមួយអ្នកភូមិផ្សេងទៀតបុរសវ័យ៣៥ឆ្នាំរូបនេះ សង្កេតឃើញថា ជារឿយៗ ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងសហគមន៍ព្រៃតាគង់១ តែងតែកើតជំងឺរាគរូស ពិសេសកុមារ ប៉ុន្តែ លោកថា មិនដឹងបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វីពិតប្រាកនោះទេ។
លោកបន្ថែមថា៖ «អ្នកភូមិហ្នឹង ភាគច្រើនក្មេងៗ និងមនុស្សចាស់ ទទួលរាគរូសច្រើន រាគរូសសម្បូរក្អួតច្រើន ហើយឧស្សាហ៍ឈឺទៀត។ យើងមិនដឹងថា ផលលំបាក ឬបញ្ហាហ្នឹងបណ្តាលមកពីបញ្ហាអ្វីពិតប្រាកដទេណា? ប៉ុន្តែ កត្តាប្រើប្រាស់ទឹកហ្នឹងជួបបញ្ហាច្រើន»។
លោក សន សុភ័ក្រ្ត អះអាងថា ពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍នេះ ធ្លាប់បានស្នើទៅអាជ្ញាធរឲ្យតបណ្ដាញទឹកស្អាតរបស់រដ្ឋចូលក្នុងសហគមន៍នេះជាច្រើនដងរួចមកហើយ ប៉ុន្តែ លោកថា អាជ្ញាធរបានត្រឹមសន្យាជាមួយពលរដ្ឋតែប៉ុណ្ណោះ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ការអត់ទឹករដ្ឋប្រើប្រាស់នេះហើយ ពលរដ្ឋនាំគ្នាប្រើប្រាស់ទឹកអណ្តូង ឬទឹកអ្វីផ្សេងនេះ។ ខ្ញុំគិតថា វាអត់មាន អនាម័យទេ ប៉ុន្តែ ពួកយើងមិនដឹងទាក់ទងទៅខាងណា រកវិធីបែបណាដើម្បីដោះស្រាយទេ ព្រោះយើងធ្លាប់ជួបមេភូមិ ចៅ សង្កាត់ ខណ្ឌអី ពេលគាត់ចុះមកគាត់ថា នឹងជួយនាំទឹករដ្ឋមកជូនប្រជាពលរដ្ឋប្រើប្រាស់ដើម្បីអនាម័យទាំងអស់គ្នា ប៉ុន្តែការសន្យារបស់គាត់ប្រហែលជាពីរអាណ្តត្តិហើយ ការនាំទឹកមកឲ្យប្រជាពលរដ្ឋហ្នឹង អត់ឃើញមក គឺបានតែនិយាយ»។
អភិបាលរងខណ្ឌមានជ័យ លោក ឡុង ង៉ែត បានប្រាប់ថា អាជ្ញាធរខណ្ឌកំពុងសហការជាមួយរដ្ឋាករទឹក ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះហើយ ប៉ុន្តែ លោកមិនបានបញ្ជាក់ថា នឹងតភ្ជាប់ប្រពន្ធទឹកស្អាតទៅឲ្យប្រជាពលរដ្ឋនៅសហគមន៍ព្រែកតាគង់១នោះនៅពេលណាទេ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ដោយសារតំបន់ហ្នឹង កាលមុន គេឆ្វៀលចេញបីតំបន់ផ្ទៃបឹង អញ្ចឹងរដ្ឋាករទឹក គាត់អត់ហ៊ានតទឹកចូលទៅក្នុងហ្នឹងទេ។ គាត់តឲ្យត្រឹមផ្លូវបេតុង ព្រោះកាលមុន ប្រជាពលរដ្ឋគាត់នាំគ្នាទៅរស់នៅក្នុងតំបន់បឹងហ្នឹង ដោយគាត់ចេះតែនាំគ្នាចាក់ដីរុលទៅក្រោយៗថែមទៀតទៅ។ តែឥឡូវ យើងកំពុងតទឹកហ្នឹងឲ្យគាត់ហើយ ដោយកាលមុន ខ្ញុំបានចុះទៅពិនិត្យជាមួយលោកអភិបាលខណ្ឌ ហើយលោកបានឲ្យខ្ញុំទាក់យ៉ាងប្រញ៉ាប់ទៅរដ្ឋាករទឹក ហើយរដ្ឋាករទឹក គាត់ឆ្លើយហើយៗ ក៏បានហៅមកប្រជុំ សម្រេចនៅសាលាខណ្ឌរួចហើយដែរ គឺឯកភាពដាក់ Standby(ប្រចាំការ) ដើម្បីផ្គត់ផ្គងឲ្យប្រជាពលរដ្ឋប្រើប្រាស់»។
អភិបាលរងខណ្ឌរូបនេះ ឲ្យដឹងថា ប្រជាពលរដ្ឋជាង ១០០គ្រួសារទៀតប៉ុណ្ណោះដែលមិនទាន់តភ្ជាប់ប្រព័ន្ធទឹកស្អាតឲ្យប្រើប្រាស់ ប៉ុន្តែ ពលរដ្ឋរស់នៅទីនោះអះអាងថា ពួកគាត់ ២២៣គ្រួសារទៀត នៅមិនទាន់មានទឹកស្អាតប្រើប្រាស់នៅឡើយទេ។
ពលរដ្ឋបានអំពាវនាវទៅភាគីពាក់ព័ន្ធជួយដោះស្រាយ និងពន្លឿនជួយផ្តល់ទឹកស្អាតឲ្យពួកគាត់បានប្រើប្រាស់ដូចសហគមន៍ ផ្សេងទៀតនៅក្បែរនោះដែរ។ អ្នកស្រី លាង សុផល និយាយថា ការខ្វះខាតទឹកស្អាតប្រើប្រាស់នេះ បានធ្វើឲ្យអ្នកភូមិជួបបញ្ហា សុខភាព និងចំណាយថវិកាច្រើនជាដើម។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «សំណូមពរថា សុំឲ្យតែបានទឹកស្អាតប្រើ សុំទៅខាងណាក៏ដោយ ឲ្យតែមាន ជួយទឹកឲ្យបានប្រើប្រាស់ ព្រោះថា សព្វថ្ងៃអុសព្រៃចេះរកដុតបាន តែទឹកថា វាអត់ហ្មង។ បើខ្ញុំប៉ុន្មានថ្ងៃមុខ អស់ទឹកប្រើប្រាស់ កូនទៅសុំគេពីសាលាមកប្រើ»។
របាយការណ៍របស់អង្គការសុខភាពពិភពលោក បានរកឃើញថា ប្រជាជន ៧១ភាគរយ ឬស្មើនឹង ៥ ពាន់ ២០០លាននាក់ នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនសរុបនៅទូទាំងពិភពលោក ទទួលបានសេវាកម្មទឹកស្អាត ខណៈដែលប្រជាជនដល់ទៅ ២ពាន់ ១០០លាននាក់ទៀត មិនទទួលបានការផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាត ហើយមនុស្ស ២ពាន់លាននាក់ទៀត ប្រើប្រាស់ទឹកមានជាតិពុល។
របាយការណ៍ដដែលបន្តថា ការប្រើប្រាស់ទឹកមិនស្អាតដែលត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថា អាចបណ្តាលឱ្យមនុស្សស្លាប់ជាង ៥០ម៉ឺននាក់ជារៀងរាល់ឆ្នាំ៕