ទឹកខ្មៅកខ្វក់ ត្រូវបានគេបង្ហូចេញពីលូ ចូលក្នុងប្រឡាយស្ទឹងមានជ័យ ស្ថិតនៅក្រោមស្ពានអាកាសស្ទឹងមានជ័យ រហូតដល់បឹងទំពុន រាជធានីភ្នំពេញ ជាច្រើនឆ្នំាមកហើយ។
លូបង្ហូរទឹកស្អុយដ៏វែងនេះ បង្ហូរទឹកស្អុយកខ្វក់ចូលទៅក្នុងប្រឡាយស្ទឹងមានជ័យ និងប្រឡាយបឹងទំពុន ចាប់ពីស្ពានអាកាសស្ទឹងមានជ័យ ដល់ស្ថានីយ៍បូមទឹកបឹងទំពុន ក្នុងខណ្ឌមានជ័យ ដែលមានបណ្តោយប្រហែលជា ៥គីឡូម៉ែត្រ និងទទឹងចន្លោះពី ២០ម៉ែត្រទៅ ៤០ម៉ែត្រ។
ទោះបីជាពោរពេញទៅដោយក្លិនស្អុយយ៉ាងណា ក៏មានពលរដ្ឋសាងសង់ផ្ទះសម្បែងរស់នៅសងខាងនៃប្រព័ន្ធបង្ហូរទឹកស្អុយនេះ ទាំងដែលពួកគេ មិនសូវបានចាប់អារម្មណ៍ពីផលប៉ះពាល់នៃក្លិនស្អុយនោះ ទៅលើសុខភាពរបស់ពួកគេនោះឡើយ។
ស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះជួលស្ថិតជាប់នឹងប្រឡាយស្ទឹងមានជ័យ អ្នកស្រី ទេព ស្រីម៉ៅ បានឲ្យដឹងថា គ្រួសារគាត់បានរស់នៅក្បែរប្រឡាយស្ទឹងមានជ័យ អស់រយៈពេលជិត ២០ឆ្នាំមកហើយ ដោយប្រឈមនឹងក្លិនស្អុយហូរឆ្លងកាត់ទីនោះ ២៤ម៉ោងលើ ២៤ម៉ោង។ ខណៈដែលរស់នៅប្រចាំនៅជាប់នឹងប្រព័ន្ធបង្ហូរទឹកស្អុយបែបនេះ អ្នកស្រីឲ្យដឹងថា ខ្លួនអ្នកស្រីផ្ទាល់ និងសមាជិកក្នុងក្រុមគ្រួសារ តែងតែប្រឈមមុខនឹងជំងឺផ្ដាសាយ គ្រុនក្ដៅ ឬក៏រងាខ្លាំង ជាពិសេសនៅរដូងវស្សា។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖«ខែភ្លៀង ជួនកាល គេទម្លាយសំរាមមកពីលើច្រើន ស្អុយ។ បារម្ភដូចថា ពេលហ្នឹង គឺសម្បូរជំងឺផ្តាសាយ គ្រុនក្តៅ គ្រុនរងាខ្លាំង»។
ដោយប្រឈមទៅនឹងក្លិនស្អុយជះចេញពីទឹកលូបង្ហូរចេញពីគ្រប់ប្រភពនៃលំនៅឋានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ពលរដ្ឋមួយចំនួនដែលរស់នៅតាមបណ្ដោយប្រព័ន្ធលូទឹកស្អុយទាំងនោះ សុទ្ធចង់ចាកចេញពីឲ្យផុតពីទីតាំងពោរពេញទៅដោយក្លិនឆ្អេះឆ្អាបនោះ ប៉ុន្តែ មិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានជម្រើសល្អប្រសើរនោះឡើយ។
អង្គុយបីកូនតូចក្រោមតូបលើប្រឡាយទឹកស្អុយ អ្នកស្រី ញឹប សុខឃាង ដែលអះអាងថា ជួលបន្ទប់ ៤ម៉ែត្របួនជ្រុង នៅម្តុំប្រឡាយស្ទឹងមានជ័យជាង ១០ឆ្នាំមកហើយនោះ បានឲ្យដឹងដែរថា អ្នកស្រីមិនចង់រស់នៅក្បែរប្រឡាយទឹកស្អុយនោះទេ ប៉ុន្តែ គាត់ថា គ្មានជម្រើស ព្រោះត្រូវសន្សំលុយ ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវភាពគ្រួសារ បើទោះបីជាអ្នកស្រីបានដឹងពីផលប៉ះពាល់លើសុខភាពខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ និងកូនក្មេងតូចៗក្ដី។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖«នៅទៅ ចាំមើលដល់ថ្ងៃណា ដែលថា អាចមានជម្រើស យើងនឹងចេញពីទីហ្នឹងទៅជួលកន្លែងផ្សេង រកលុយទុកសិន ត្រៀមទ្រទ្រង់សុខភាពកូន គ្រួសារ ផ្គត់ផ្គង់កូននៅតូច»។
ខណៈដែលពលរដ្ឋខ្លះពិចារណាចាកចេញពីប្រព័ន្ធទឹកលូស្អុយនោះ ពលរដ្ឋខ្លះទៀតមិនគិតបែបនោះឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេចង់ឃើញការអភិវឌ្ឍប្រព័ន្ធលូទឹកស្អុយនោះឲ្យបានត្រឹម ដើម្បីទប់ស្កាត់ក្លិនស្អុយ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យស្ថានភាពសុខភាពរបស់ពួកគេកាន់តែល្អប្រសើរឡើង។
ដោយអះអាងថា បានរស់នៅលើប្រឡាយទឹកស្អុយនោះអស់រយៈពេលជាង ២០ឆ្នាំមកហើយនោះ អ្នកស្រី ម៉ិច សាមឿន អំពាវនាវទៅអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញ ឲ្យជួយកសាងគម្របលើប្រឡាយបង្ហូរទឹកស្អុយនោះ ហើយអ្នកស្រីជឿថា វាអាចកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន និងសុខភាពប្រជាពលរដ្ឋបានមួយផ្នែក។
អ្នកស្រីអំពាវនាវថា៖ «ស្នើឲ្យរដ្ឋអំណាចឲ្យជួយមើល[ប្រឡាយទឹកស្អុយ]គ្របឲ្យជិតទៅ ការពារ ការឈឺស្កាត់ វាប៉ះពាល់សុខភាពហើយ វាមិនអត់ទេ ទោះយ៉ាងណាក៏វាត្រូវតែប៉ះពាល់ដែរ»។
ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីអភិវឌ្ឍ និងសន្តិភាព លោក យង់ គិមអេង យល់ថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែធ្វើគម្របបិទប្រឡាយ ឬលូបង្ហូរទឹកស្អុយឲ្យជិត និងរកវិធីច្រោះទឹកស្អុយនោះឲ្យបានស្អាត មុននឹងបង្ហូរចូលប្រឡាយនោះ។ លោកថា ធ្វើបែបនេះ ទើបអាចកាត់បន្ថយការប៉ះពាល់សុខភាពប្រជាពលរដ្ឋបាន។
លោកផ្តល់ជាអនុសាសន៍ថា «យើងត្រូវតែមានអាងចំរោះ ដើម្បីកុំឲ្យវាមានជាតិពុលកម្រិតខ្ពស់ ឬក៏មានការធំខ្លិន ហើយមុននឹងទឹកវាហូចូលក្នុងទឹកប្រឡាយ ប្រសិនបើយើងធ្វើនៅក្នុងប្រឡាយមេ បើសិនជាយើងធ្វើដូច្នេះបាន បើសិនយើងធ្វើបានអាចកាត់បន្ថយផ្សេងៗ ឬក៏ផលប៉ះពាល់សុខភាពប្រជាពលរដ្ឋ ហើយជាមួយគ្នានោះដែរ យើងត្រូវតែរក្សាថែប្រព័ន្ធប្រលាយឲ្យបានល្អ កុំឲ្យមានអ្នកបោះសំរាមចូល ផ្តេះផ្តាស ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាព និងបរិស្ថានថែមទៀត»។
ក្លិនស្អុយជះចេញពីប្រឡាយបង្ហូរទឹកស្អុយ នៅតែស្ថិតជាបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនពាន់គ្រួសារដែលរស់នៅតាមបណ្ដោយប្រឡាយបង្ហូរទឹកស្អុយនានា នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បើទោះបីជាលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានលើកឡើងជាគំនិតផ្ដួចផ្ដើមកាលពីឆ្នាំ២០១៤ ឲ្យអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញកសាងសងគម្របបិទលើប្រឡាយបង្ហូរទឹកស្អុយក៏ដោយ៕