គម្រោងវិនិយោគនានានៅក្នុងទីក្រុងឆ្នេរសមុទ្រ កូឡុំបូ (Colombo) ប្រទេសស្រីលង្កា បានបង្កើតឱ្យមានជាអតុល្យភាពសង្គមនិងសេដ្ឋកិច្ចដ៏ធំសម្បើមក្នុងរូបភាពជាច្រើន ក្នុងនោះក៏បានធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរទេសភាពភូមិសាស្ត្រនៃទីក្រុងនិងតំបន់ជុំវិញផងដែរ។
អតីតប្រធានគណៈកម្មាធិការស្តីពី «សហគ្រាសសាធារណៈ» (COPE) និងជាសមាជិកសភាមកពីគណបក្ស Janatha Vimukthi Peramuna លោក Sunil Handunneththi បានលើកឡើងថា រដ្ឋាភិបាលបានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងមួយ ដើម្បីប្រគល់ភាគខាងត្បូងនៃទីក្រុងឆ្នេរសមុទ្រឱ្យទៅអ្នកវិនិយោគនានា ដោយមិនបានប្រកាសឬបង្ហាញឯកសារណាមួយស្តីពីកិច្ចព្រមព្រៀងឡើយ ដែលករណីនេះបានបង្កឱ្យមានជាការសង្ស័យទាក់ទងនឹងអំពើពុករលួយ។
ជាមួយគ្នានេះ ក្រុមអ្នកវិភាគទាំងឡាយជឿជាក់ថា ប្រសិនបើគម្រោងនានានៅក្នុងទីក្រុងឆ្នេរសមុទ្រនេះទទួលបានជោគជ័យ វានឹងមិននាំមកនូវការជំរុញពិតប្រាកដដល់សេដ្ឋកិច្ចទាំងមូលនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ សកម្មភាពនេះនឹងផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍សម្រាប់តែវិស័យហិរញ្ញវត្ថុនិងសេវាកម្មហិរញ្ញវត្ថុប៉ុណ្ណោះ ស្របពេលដែលប្រទេសស្រីលង្កាត្រូវបានមើលឃើញថាកាន់តែមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយប្រទេសចិន។ កត្តានេះនឹងធ្វើឱ្យស្រីលង្កាកាន់តែងាយរងគ្រោះទៅនឹងភាពផ្ទុយគ្នានៃការប្រកួតប្រជែងក្នុងតំបន់ ពិភពលោក និងបង្កជាហានិភ័យសម្រាប់ស្រីលង្កា និងប្រជាជនរបស់ខ្លួនផងដែរ។
នៅក្នុងបទសម្ភាសជាមួយសារព័ត៌មាន A24 News លោក Sunil Handunneththi ថ្លែងថា៖ «ឥលូវនេះ យើងអាចមើលឃើញថា រដ្ឋាភិបាលរបស់លោកប្រធានាធិបតី Gotabaya Rajapaksa បានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងមួយរួចរាល់ហើយ ដើម្បីប្រគល់ផ្នែកខាងត្បូងនៃទីក្រុងកំពង់ផែឱ្យទៅក្រុមហ៊ុន Adhani នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ ហើយនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ មិនមានភស្តុតាងឬឯកសារណាមួយត្រូវបានចែករំលែកទៅកាន់ប្រជាជននោះទេ»។
លោកបន្តថា៖ «ម៉្យាងវិញទៀត យើងអាចមើលឃើញពីកិច្ចព្រមព្រៀងរោងចក្រថាមពល Kelawarapitiya LNG Power Plant ត្រូវបានចុះហត្ថលេខា និងបានផ្ដល់ឱ្យអាមេរិក ខណៈដែលរាល់សកម្មភាពទាំងឡាយត្រូវបានលាក់បាំង និងមិនមានតម្លាភាពនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងអស់នេះនោះទេ»។
លោកបន្ថែមថា៖ «ប្រជាពលរដ្ឋមិនបានដឹងពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅជុំវិញពួកគេឡើយ។ ស្របពេលដែលគោលនយោបាយមិនមានការកែលម្អ ការវិនិយោគនិងអ្នកវិនិយោគជាច្រើនបានចាប់ផ្ដើមចាកចេញពីស្រីលង្កា ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ហ៊ានមកបណ្ដាក់ទុននៅប្រទេសស្រីលង្កាទៀតនោះទេ ដោយសារតែគោលនយោបាយមិនល្អទាំងនេះរបស់រដ្ឋាភិបាលនាពេលបច្ចុប្បន្ន»។
ទាក់ទិននឹងករណីនេះ ទីប្រឹក្សាក្រុមប្រឹក្សាអភិវឌ្ឍន៍សហគ្រាស (EDAC) និងជាអ្នកសម្របសម្រួលជាតិនៃកិច្ចការមូស្លីម លោកបណ្ឌិត Shiraz Yoonus ក៏បានឱ្យដឹងផងដែរថា៖ «កត្តាចម្បងដែលខ្ញុំមើលឃើញ គឺថាវាអាចនឹងផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់ប្រទេសស្រីលង្កាក្នុងផ្នែកមួយចំនួន ប៉ុន្តែវាក៏បង្កជាបញ្ហាដល់ទីក្រុងកំពង់ផែនេះផងដែរ។ ជាការពិតណាស់ វាច្បាស់ជាមានផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន ហើយមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ វាក៏នឹងមានផលប៉ះពាល់ដល់សង្គម តំបន់ និងភូមិសាស្ត្រផងដែរ ដោយសារតែស្រីលង្កាស្ថិតនៅចំណុចកណ្ដាល តាមភូមិសាស្ត្រដែលគ្រប់គ្នាត្រូវការស្រីលង្កា»។
លោកបន្ថែមថា៖ «ដូចយើងបានមើលឃើញស្រាប់ហើយថា ប្រទេសមហាអំណាច ដូចជា សហរដ្ឋអាមេរិក និងឥណ្ឌា មានចំណាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងប្រទេសស្រីលង្កា។ បើក្រឡេកមើលទៅកាន់ប្រទេសចិនវិញ ពួកគេបានចូលមកកាន់ប្រទេសស្រីលង្កាតាមរយៈច្រករបៀងសេដ្ឋកិច្ចចិន-ប៉ាគីស្ថាន [CPEC] និងតាមយុទ្ធសាស្ត្រផ្សេងទៀត។ គ្រប់ប្រទេសទាំងអស់សុទ្ធតែមានចំណាប់អារម្មណ៍ក្នុងប្រទេសស្រីលង្កា ប៉ុន្តែយើងត្រូវគិតថា តើវាផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់ស្រីលង្កាដែរឬទេ»?
លោកបន្តថា៖ «ជាឧទាហរណ៍មួយ ប៉ាគីស្ថានបានសម្រេចជួលកំពង់ផែ Gwadar របស់ពួកគេសម្រាប់រយៈពេល៤៣ឆ្នាំ ដែលក្នុងនោះ រយៈពេលពី៣ទៅ៤ឆ្នាំសម្រាប់ការសាងសង់ និង៤០ឆ្នាំទៀតសម្រាប់ប្រតិបត្តិការ។ ជាមួយគ្នានេះ ឱកាសការងារចំនួន៤ម៉ឺនកន្លែង ត្រូវបានរំពឹងថានឹងមាន ដែលភាគច្រើនផ្ដល់ជូនដល់ជនជាតិប៉ាគីស្ថាន ដែលវាគឺជារឿងដ៏ល្អមួយ។ សម្រាប់ប្រទេសស្រីលង្កា យើងត្រូវការឱកាសការងារប្រមាណជា៨ម៉ឺនកន្លែង ខណៈដែលយើងត្រូវបានជូនដំណឹងថា ឱកាសការងារប្រមាណពី៧០ ០០០ទៅ៨៥ ០០០កន្លែង នឹងត្រូវបង្កើតពីគម្រោងនានានៅក្នុងប្រទេស»៕
