នៅកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន ខេត្តក្រុងធំៗ វិស័យសំណង់កំពុងរីកដុះដាលគួរឲ្យកត់សំគាល់ ជាពិសេសនៅតំបន់ជាយក្រុងនៃរាជធានីភ្នំពេញ គេសង្កេតឃើញមានបុរីជាច្រើន កំពុងតែបន្ត និងដំណើរការសាងសង់យ៉ាងព្រោងព្រាត ក្នុងនោះសំណង់ផ្ទះល្វែងពេញនិយមជាងគេ។ វិស័យនេះ បានទាក់ទាញអ្នកធ្វើការទាំងប្រុសទាំងស្រីគ្រប់វ័យមកពីគ្រប់ទិសទី អ្នកខ្លះមកធ្វើជាអ្នកម៉ៅការបន្ត មេការសំណង់ និងកម្មករទូទៅ ដែលទទួលភារកិច្ចតាមមេជាងដាក់ឲ្យធ្វើ។ ជាជម្រើសបន្ទាប់ ពីកម្មការិនីរោងចក្រ វិស័យសំណង់នៅតែទាក់ទាញស្ត្រីមកធ្វើការងារនេះ រួមជាមួយនឹងបុរស ដែលមានចំនួនភាគច្រើន បើទោះ ជាលក្ខខណ្ឌសុវត្ថិភាពពេលធ្វើការនៅមានកំរិត និងប្រាក់ឈ្នួលទាប។
ដៃកាន់ប៉ែល ចាក់ចូកខ្សាច់ ស៊ីម៉ង់ ទឹកច្របល់ចូលគ្នា នៅលើជាន់ទីពីរ នៃសំណង់ផ្ទះល្វែងក្នុងបុរីមួយ ដែលកំពង់សាងសង់លើដីរាប់ហិកតា សិ្ថតនៅខាងលិចរាជធានីភ្នំពេញ អ្នកស្រី រស់ ហាន អាយុ៤៧ឆ្នាំ ថាបានប្រឡូកក្នុងការងារសំណង់អស់រយៈពេលបីឆ្នាំហើយ។
និយាយដោយអារម្មណ៍អួលអាក់ អ្នកចំណាកស្រុកពីខេត្តកំពង់ចាមរូបនេះ ថាមកភ្នំពេញដំបូងលក់ផ្លែឈើតាមរទេះ តែដោយសារខ្មាសគេពេក អ្នកស្រីក៏មកធ្វើការសំណង់វិញ៖ «ធ្វើការបើទុកថាធ្វើការរោងចក្រក៏គេមិនជ្រើសរើសដែរព្រោះចាស់ហើយ រួចតំរិះវិជ្ជាមិនជ្រៅជ្រះដូចគេ មានតែសំណង់ហ្នឹង។ រាល់ថ្ងៃក្នុងការងារសំណង់ខ្ញុំបារម្ភជាងគេ ឆក់ខ្សែភ្លើង ហើយនិងធ្លាក់ បាក់អន្ទារធ្លាក់។ ចង់ឲ្យមានប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់ និងមានសុវត្ថិភាពក្នុងការងារ ចង់បានអាវ ស្បែកជើង…»។
ខុសពីអ្នកស្រី រស់ ហាន ស្ត្រីវ័យក្មេងមានសម្បុររាងសបន្តិច ទើបតែអាយុ១៨ឆ្នាំ ស្រីនី មកពីខេត្តកណ្តល ធ្វើការសំណង់បីឆ្នាំហើយនៅភ្នំពេញ បើទោះជាគេណែនាំឲ្យទៅធ្វើការរោងចក្រ តែស្រីនី នៅតែចង់ធ្វើសំណង់ព្រោះស្រួលបើកលុយ។ ការងារ ដែលត្រូវធ្វើមានចងដែក និងរៀបឥដ្ឋការ៉ូ បានប្រាក់ឈ្នួលមួយថ្ងៃ២ ៣០០០រៀល ហើយថា នឹងធ្វើរហូតដើម្បីផ្តត់ផ្គង់គ្រួសារ៖ «ម៉ែឪគាត់ក្រពេក។ ពេលពុកគាត់ខូចចឹងទៅខ្ញុំមកធ្វើការទៅ អត់មានអ្នករកស៊ីចិញ្ចឹម។ គេឲ្យខ្ញុំធ្វើការរោងចក្រល្អជាង ខ្ញុំថាអត់ទៅ រោងចក្រពិបាកបើកលុយ អត់មានសេរីភាពដូចសំណង់….»។
អ្នកស្រី ហិន នី អាយុ៤៧ឆ្នាំ កំពុងធ្វើមេការសំណង់នៅបុរីពិភពថ្មីចំការដូង។ អ្នកស្រីថា បានម៉ៅការផ្នែករៀបឥដ្ឋកន្សែងនៅលើដំបូលបន្តពីមេការ ដែលទទួលការងារពីក្រុមហ៊ុន។អ្នកស្រីអាចជួយទិញ តែស្បែកជើងកវែងនិងស្រោមដៃជ័រប៉ុណ្ណោះ ឲ្យកម្មករស្ត្រី។ អ្នកស្រី ក៏ចង់ឡើងថ្លៃឈ្នួលឲ្យកម្មករដែរ តែមិនអាចធ្វើកើតទេ ព្រោះអត់ចំណេញ៖ «ខ្ញុំអាណិតដែរក្នុងការងារហ្នឹង! ស្ត្រីចង់បាន ខ្ញុំឡើងវាមិនរួច គេអត់ឡើងតម្លៃឲ្យ ដល់ហើយខ្ញុំក៏មិនហ៊ានឡើងឲ្យគ្នាដែរ បើឡើងឲ្យខ្ញុំម៉េចចំណេញ? បានតិចតួចមួយអាទិត្យ កូនជាង៣០នាក់ ហើយខ្ញុំចំណេញបានតែមួយរយ មួយរយហា ពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធ ហើយធ្វើការដែរ ហត់ ទិញរបស់ប្រើប្រាស់ផង បានខ្ញុំមិនហ៊ានឡើងឲ្យថ្លៃ មេអត់ឡើងឲ្យដែរ»។
ម៉ោងជាង១២ថ្ងៃត្រង់ទៅហើយ ងាកមកនាងវិញ ចន្ថា នៅតែបន្តលាយកំបោរដើម្បីយកឲ្យជាងបូកជញ្ជាំងនៅឡើយ។ ចន្ថា ថាចង់ធ្វើការរោងចក្រ តែអាយុទើបតែ១៧ឆ្នាំ ទើបមកធ្វើការសំណង់សិនមួយឆ្នាំជាងហើយ ដែលបានទទួលប្រាក់ឈ្នួល ២០០០០រៀល ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ចន្ថា ថាមានការលំបាកច្រើននិងបារម្ភពីសុវត្ថិភាពក្នុងការងារនេះ៖ «ថ្ងៃហ្នឹងថែមម៉ោង! អត់មានសុវត្ថិភាពផង ខ្វះសំភារៈ និយាយរួមទៅខាងមេគេអត់ឲ្យ ដូចជាមួក ខោអាវ ស្រោមដៃ ស្បែកជើង។ បារម្ភដើរមុតដែកគោល ធ្លាក់ឈើលើ ធ្លាក់ឥដ្ឋលើ។ កន្លែងស្នាក់នៅពិបាកណាស់ ម្ហូបបណ្តាក់គេរាល់អាទិត្យ ជួនកាលអត់មានឲ្យគេទេ។ ចង់ឲ្យតម្លៃឡើង ចង់បាន១០រៀល(ដុល្លារ)… »។
នៅមិនឆ្ងាយពីចន្ថា គឺលោក ទួត វុទ្ធី ដែលជាមេជាង និងជាអ្នកទទួលម៉ៅការសំណង់បន្ត ដោយថា លោកឲ្យថ្លៃឈ្នួលស្ត្រីតិចជាងបុរស ព្រោះស្ត្រីធ្វើការស្រាលជាង។ លោកថា មិនមានសំភាៈគ្រប់ឲ្យកម្មករទេ ដោយសារលោកម៉ៅតពីគេ ហើយលោកក៏ បាននិយាយណែនាំកម្មករឲ្យមានការប្រយ័ត្នប្រយែងដែរ។ លោកក៏ចង់ជួយកម្មករដែរ តែថាមិនមានសិទ្ធិសំរេចទេ៖ «ខ្ញុំសុំសូមពរឲ្យខាងរដ្ឋាភិបាលនិយាយជាមួយថៅកែក្រុមហ៊ុនឲ្យបានប្រាក់ខែថ្លៃ យើងអត់មានសិទ្ធិនិយាយជាមួយគេទេ។ គេថាបើយើងមិនធ្វើអត់ទៅ យើងអស់ជំរើសហើយ យើងត្រូវតែតស៊ូធ្វើ បើមិនធ្វើអត់មានអីធ្វើទេ…»។
របាយការណ៍ពីក្រសួងការងារឲ្យដឹងថា នៅកម្ពុជា កម្មករជាស្ត្រីមានប្រហែល៣៥ភាគរយ នៃកម្មករសរុបជាង២០ម៉ឺននាក់។ ចំពោះលោក សួ ឆ្លូញ ដែលជាមន្ត្រីទំនាក់ទំនង នៃសហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់និងព្រៃឈើ ឲ្យដឹងថា បញ្ហាដែលស្ត្រីកម្មការិនីសំណង់ជួបប្រទះនៅកន្លែងការងារ គឺប្រាក់ឈ្នួលតិចជាងកម្មករបុរស ប៉ុន្តែលោកថា មិនត្រឹមត្រូវតាមផ្លូវច្បាប់ទេព្រោះការងារដូចគ្នា។ មួយទៀតគឺគេមិនសូវផ្តល់សំភារៈសុវត្ថិភាពឲ្យទេ ដោយគិតថា ស្ត្រីមិនធ្វើការនៅទីខ្ពស់ ឬធ្វើតែការងារស្រាលៗ។ លោកបន្ថែមថា ស្ត្រីកម្មការិនីសំណង់ក៏ប្រឈមនឹងការបៀតបៀនពីកម្មករបុរសដែរ ដូចជាការប្រើប្រាស់បន្ទប់ទឹករួមគ្នា និងពេលខ្លះមានការបារម្ភពីកម្មករបុរសដែលប្រើគ្រឿងស្រវឹង៖ «ប្រាក់ឈ្នួលរបស់គាត់គឺមិនទាន់មានការកំណត់ជាក់លាក់ទៅតាមផ្លូវច្បាប់នៅឡើយទេ។ ទីពីរ គឺសំណូមពរទៅគ្រប់ការដ្ឋានទាំងអស់កុំមានក្រុមម៉ៅការច្រើន កាលមានច្រើនគឺការទទួលអត្ថប្រយោជន៍តិចមែនទែន។ ទាក់ទងនឹងគ្រោះថ្នាក់ ពេលដែលគ្រោះថ្នាក់យើងចង់ឲ្យក្រុមហ៊ុនឬមេការចុះបញ្ជីឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ទទួលស្គាល់គាត់ ពេលដែលមានបញ្ហាមាន បសស ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះពួកគាត់ មកដល់ពេលនេះអត់មានទាលតែសោះ។ សូមឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើបញ្ហាហ្នឹង ជំរុញធ្វើម៉េចឲ្យកម្មករសំណង់ទទួលបាននូវសេវារ៉ាប់រងពីបេឡាសន្តិសុខសង្គមហ្នឹងដែរ!»៕