«លំបាកណាស់តាំងពីបាត់បង់ផ្ទះមកវេទនាណាស់ យើងមិនធ្លាប់រស់នៅចឹងណា យើងមានផ្ទះសំប្បែងត្រឹមត្រូវមុខរបបរកស៊ីគឺថាពេញផ្ទះ វាមិនគឺជាអ្នកមាន ប៉ុន្តែគ្រាន់តែថារស់នៅម៉ាសមរម្យវាអត់ខ្វះខាត មានមុខលក់ដូរ ទិញដូរមានលុយកាក់ទិញដូរវាមិនលំបាក»
នេះជាការរៀបរាប់របស់ស្ត្រីរងគ្រោះម្នាក់ ដែលបានបាត់បង់ដីនិងទីលំនៅ ក្រោយពីគំរោងអភិវឌ្ឍន៍របស់រដ្ឋាភិបាល ដើម្បីពង្រីកផ្លូវជាតិលេខ៥ នៅភូមិព្រែកព្នៅ ខណ្ឌព្រែកព្នៅ រាជធានីភ្នំពេញ កាលពីឆ្នាំ២០១៥។
អ្នកស្រី ស៊ូ ស្រីនាង អាយុ៤៩ឆ្នាំ មានកូនបីនាក់ ស្រី២នាក់ ប្រុសម្នាក់ ហើយស្វាមីរបស់អ្នកស្រីបានទទួលមរណៈភាពតាំងពីឆ្នាំ២០០០។
អ្នកស្រីរៀបរាប់ថា កាលពីថ្ងៃទី៣១ខែសីហាឆ្នាំ២០១៥ អាជ្ញាធរ បានដាក់កម្លាំងនិងគ្រឿងចក្រ ឈូសឆាយផ្ទះរបស់គាត់ ដោយមិនទុកសម្ភារៈនិងរបស់របរផ្សេងៗ ដោយថា អាជ្ញាធរ បានរឹបអូសយកទៅទាំងអស់ ពេលដែលអ្នកស្រីមិននៅផ្ទះនោះ។
អ្នកស្រីថា៖ «គេដឹកទៅអស់ហើយ ដឹកដាក់ឡានទៅអស់អីវ៉ាន់អីអត់មានសល់អី ទាំងអស់មកទាន់នៅសល់តែប៉ុណ្ណឹង តែទូរនៅសលតែសំបកទូទទេ គាស់យកអស់អាលីង។ ពេលចឹងទៅវាស្លុតអស់ទៅ ខ្ញុំគិតថា មិនដឹងថាគេធ្វើយ៉ាងម៉េច ខ្ញុំនឹកថាស្មានតែគេមករុះតែផ្ទះ ខ្ញុំហើយអីវ៉ាន់គេមិនយកទេឈើផ្ទះក៏គេទុកឲ្យដែរ គេយកធ្វើអីនឹកឃើញថាចឹង គេយកតែដីយើង ដើម្បីឲ្យគេឈូសឆាយធ្វើ ហើយដល់ពេលគេដឹកអីវ៉ាន់អស់ទៅ វាស្លុតចិត្តអស់មិនដឹងនិយាយយ៉ាងម៉េច។ បើធ្វើនេះ គឺឃោឃៅពេកណាស់ ធ្វើដូចធ្វើខ្ញុំគិតមើលទៅខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅអាពត ដែរ ដល់ធ្វើចឹងដូចវាសាហាវជាងអាពតទៀត»។
សម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួន មាត់និយាយមកកាន់អ្នកសារព័ត៌មានវីអូឌី ទាំងដៃម្ខាងជូតទឹកភ្នែក ដែលហូរស្រក់ចុះមក អ្នកស្រីថា កាលពីមុន ផ្ទះអ្នកស្រីមានបណ្ដោយ១៦ម៉ែត្រ ទទឹងជាង៥ម៉ែត្រ ធំទូលាយ មានសម្ភារៈ និងអីវ៉ាន់ពេញផ្ទះ ប៉ុន្តែពេលនេះ គឺនៅសល់តែទទឹង៣ម៉ែត្រ បណ្ដោយជាង២ម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ និងមិនមានអ្វីសោះ សូម្បីតែចានឆ្នាំង។
អ្នកស្រីបន្តថា ពេលបាត់បង់ដីនិងផ្ទះ អ្នកស្រីត្រូវជួបកាលលំបាក បែកបាក់គ្រួសារ បាត់បង់មុខរបប កូនៗ បាត់បង់ការសិក្សា និងថា កូនស្រីម្នាក់ បានរត់ចេញពីផ្ទះនិងបាត់ខ្លួនដល់សព្វថ្ងៃ ដោយសារខ្មាស់អ្នកភូមិផងរបងជាមួយ។
អ្នកស្រីបន្តថា កាលអាជ្ញាធរមិនទាន់ឈូសឆាយផ្ទះ អ្នកស្រីមានមុខរបររកស៊ី ដោយក្នុងមួយថ្ងៃរកចំណូលបានប្រមាណជា២លានរៀល ដែលចំណូលនេះ អាចផ្អត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ និងឲ្យកូនបានរៀនសូត្រផងដែរ។
អ្នកស្រីថា៖ «កូនប្រុសខ្ញុំ ឥលូវទៅស៊ីឈ្នួលខាងលក់ទូរស័ព្ទឲ្យគេ លែងបានរៀន មានលុយណា បើមុខរបបអស់អាលីង។ យើងរកស៊ីមានមុខរបបឲ្យកូនរៀនសូត្រ ចុះបើមុខរបបអស់អាលីងចឹងមានលុយណាឲ្យកូនរៀនសូត្រ ក្នុង១ខែៗ បង់២០០ ទៅ៣០០ដុល្លារ។ ឆ្នាំទី១ ហើយ២ ឆ្នាំនេះ គ្មានបានរៀនសូត្រអី ទាំងអស់ទៅស៊ីឈ្នួលលក់ទូរស័ព្ទឲ្យគេ បានប្រាក់ខែមកជួលផ្ទះគេនៅភ្នំពេញជាមួយពួកម៉ាក់គ្រាន់បានរៀនគួរបន្តិចៗ ហ្នឹង»។
ដៃម្ខាងយករូបថតផ្ទះ ដែលគេមិនទាន់ឈូសឆាយមកឲ្យអ្នកសាព័ត៌មានជួយពិនិត្យមើល និង ដៃម្ខាងចង្អុលមករកផ្លូវ ទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោង អ្នកស្រី ស៊ូ ស្រីនាង បន្តរៀបរាប់ថា តាំងពីពេលឈូសផ្ទះមក អ្នកស្រីបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាទម្ងន់ និងគ្មានអ្វីជាទីពឹងនោះទេ។ ក្រោយមក អ្នកស្រីក៏បានសម្រេចដើររតវ៉ាជាមួយសហគមន៍ផ្សេងទៀត ដែលរងគ្រោះដោយសារបញ្ហាដីធ្លីក្រោមគំរោងអភិវឌ្ឍន៍នោះ។
អ្នកស្រី៖ «កន្លែងដេកក៏គ្មាន ភ្លៀងមកគឺទទឹកទាំងអស់ ទឹកដក់ពីលើមក សាចពីលើកមក វេទនាណាស់ ហើយក្នុងរយៈពេល ២ឆ្នាំ គ្មានមុខរបបអីរកស៊ីទេ លុយកាត់ក៏អស់ទ្រព្យសម្បត្តិលក់ដូរគេដឹកយកទៅអស់។ សម្បីតែស្បៀង អង្ករ ប៊ិចចេង ក៏វាដឹកប្រមូលយកទៅអស់ដែរ អត់មានសល់អីនៅក្នុងផ្ទះ ដឹកយកទៅទាំងអស់។ រយៈពេល២ឆ្នាំ គ្មានមុខរបបអីរកស៊ីទាំងអស់ ខ្ញុំដើរតវ៉ា ខ្ញុំហូបបាយនៅតាមសហគមន៍ ដេកផ្ទះសហគមន៍ ជូនកាលដេកបុរីកីឡា ជូនកាលដេកបឹងកក់»។
អ្នកស្រីបន្តថា ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចនិងហិរញ្ញវត្ថុ បានផ្ដល់សំណងឲ្យគាត់ចំនួន៨ ២០០ដុល្លារ ដោយទុករយៈពេល២ខែ ឲ្យទៅទទួលយកសំណងនោះ ប៉ុន្តែបើមិនទៅយកទេ អ្នកស្រីមិនបានលុយនោះទៀតឡើយ។ អ្នកស្រីចាត់ទុកការដាក់កំហិតរបស់រដ្ឋាភិបាលថាជាការចាប់បង្ខំ ខណៈប្រាក់ដែលឲ្យមិនបានសមរម្យ និងមិនស្មើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នកស្រី ដែលបាត់បង់នៅពេលអាជ្ញាធរយកនោះឡើយ។
លោកស្រីថា៖ «សួរថា បើផ្ទះអស់លោកវិញ អស់លោកហ្នឹង អាចទទួលយកបានទេ ខ្ញុំថាមិនអាចទទួលយកបានទេ ពេលខ្ញុំសួរទៅហេង វាសនាហ្នឹង គេថា គេអាចទទួលយកបានថី ហ្នឹងទទួលយក បានបើមិនមែនជាផ្ទះរបស់លោកផង លោកចេះតែឆ្លើយទៅបើផ្ទះរបស់លោកវិញ លោកទទួលយកបានទេ»។
បើតាមលិខិតជូនដំណឹងរបស់ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចនិងហិរញ្ញវត្ថុ ចុះថ្ងៃទី១៥ខែកុម្ភៈឆ្នាំ២០១៧ ឲ្យដឹងថា បើអ្នកស្រី ស៊ូ ស្រីនាង នៅតែមិនព្រមទទួលយកលុយ ដែលក្រសួងបានផ្ដល់នោះទេ ហើយអ្នកស្រីមានសិទ្ធិទៅទទួលថវិកានេះ រហូតដល់ខែឧសភាឆ្នាំ២០១៧ខាងមុខ។ ក្នុងករណីមិនព្រមទទួល ក្រសួងថា ចាត់ទុកថា អ្នកស្រីបោះបង់សិទ្ធិ ហើយអ្នកស្រីមិនទទួលបានសំណងអ្វីឡើយ។
នាយកលេខាធិកាដ្ឋានក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅឋាន លោក សៀ ភារម្យ មានប្រសាសន៍ថាការពង្រីកផ្លូវឲ្យទូលាយ ដើម្បីបញ្ជៀសការកកស្ទះចរាចរណ៍វាជារឿងល្អ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលក៏ត្រូវដោះស្រាយសំណងពលរដ្ឋ ដែលរងគ្រោះឲ្យពួកគេរស់នៅសមរម្យផងដែរ។
លោកបន្តថា បើរដ្ឋាភិបាលធ្វើអភិវឌ្ឍន៍ និងពង្រីកផ្លូវតែមិនដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យពលរដ្ឋ វានឹងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់មុខមាត់មុខរដ្ឋាភិបាល ហើយនៅឆ្នាំ២០១៧ខាងមុខ អាចនឹងបាត់បង់សំឡេងសន្លឹងឆ្នោតច្រើនជាងមុនពីប្រពលរដ្ឋ។
លោកសម្ដែងការសោកស្ដាយចំពោះបង្ខំ និងដាក់កំហិតឲ្យពលរដ្ឋទទួលយកសំណង ដោយលោកចាត់ទុកករណីនេះ ថាជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស។
លោកថា៖ «កាន់ការងារ៥ឆ្នាំ បែរជាប្រើភាសានេះ ដាក់ប្រជាពលរដ្ឋខ្លួន អានេះវាជារឿងសោកស្ដាយដែលប្រជាពលរដ្ឋខំបោះឆ្នោតឲ្យ ខំចំណាយសាំងម៉ូតូ ចំណាយថ្លៃម៉ូតូឌុបជិះ ទៅបោះឆ្នោតឲ្យមកធ្វើរដ្ឋាភិបាលហើយជូនដំណឹងទៅប្រជាពលរដ្ឋដោយមិនទទួលខុសត្រូវយ៉ាងដូច្នេះ។អានេះវាជារឿងមួយដែលគួរឲ្យអាម៉ាស់ដែលមានមន្ត្រី មានអ្នកដែលកាន់ការនឹងគាត់មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះការដោះស្រាយជូនប្រជាពលរដ្ឋ […]»។
ចំពោះអ្នកស្រី ស៊ូ ស្រីនាង នៅតែយល់ថា សំណងរបស់ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចនិងហិរញ្ញវត្ថុ ផ្ដល់ឲ្យនោះ អ្នកស្រីមិនអាចទទួលយកបានឡើយ។
អ្នកស្រីថា៖ «ព្រោះមានតែសម្ដេចហ៊ុន សែន ទេ ដែលលោកអាចជួយ អាចជួយខ្ញុំបានខ្ញុំនៅតែសង្ឃឹមទៅលើសម្ដេច ហ៊ុន សែន ដែលលោកអត់បានដឹង ថាខ្ញុំត្រូវរងគ្រោះ ត្រូវលំបាកវេទនាឈឺចាប់ខ្លោចផ្សារ ជាងជំនាន់អាពតទៀត ប៉ុណ្ណាទៀតគឺសម្ដេច ហ៊ុន សែន អត់ដឹងទេ។ ចឹងខ្ញុំសូមអំពាវនាវទៅសម្ដេច ហ៊ុន សែនសូមឲ្យលោកជួយខ្ញុំ សូមឲ្យដោះស្រាយឲ្យខ្ញុំ សូមឲ្យខ្ញុំមានផ្ទះមានសំម្បែង មានទ្រព្យសម្បត្តិមានលុយ រកស៊ីដើម្បីឲ្យដូចពីមុនវិញ»៕