បញ្ហាទាំងនោះរួមមានការប្រកាសការផ្អាកគម្រោងសាងសង់រថភ្លើងល្បឿនលឿនពីទីក្រុងកូឡាឡាំពួរមកសឹង្ហបុរីដែលមានតម្លៃរាប់ពាន់លានដុល្លាជាដើម។
ប៉ុន្តែរឿងសំខាន់មួយទៀតដែលឲ្យធ្វើអោយទំនាក់ទំនងសឹង្ហបុរី និងម៉ាឡេស៊ីកាន់តែមានល្អក់កករនឹងគ្នារឹតខ្លាំងជាងនេះទៀតនោះគឺរឿង«ការផ្គត់ផ្គង់ទឹក»។
សឹង្ហបុរីជាបុរីរដ្ឋមួយដែលហ៊ុមព័ទ្ធដោយសមុទ្រ ហើយពុំមានប្រភពទឹកសាបគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ។ ប្រទេសត្រូវពឹងផ្នែកលើទឹកដែលនាំយកចូលយកពីភូមិផងរបងជាមួយ ពោលគឺប្រទេសម៉ាឡេស៊ីតែម្តង។
ប្រទេសសឹង្ហបុរីបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងស្តីពីការផ្គត់ផ្គង់ទឹកជាមួយប្រទេសម៉ាឡេស៊ីជាបន្តបន្ទាប់។ ក្នុងនោះ កិច្ចព្រមព្រៀងដែលមានសុពលភាពនៅឡើយ គឺកិច្ចព្រមព្រៀងទឹកទន្លេចូហ័រដែលធ្វើឡើងនៅឆ្នាំ១៩៦២។ កិច្ចព្រមព្រៀងដែលមានរយៈពេល៩៩ឆ្នាំនេះ បានអនុញ្ញាតឲ្យសឹង្ហបុរីអាចប្រើប្រាស់ទឹកពីទន្លេនេះប្រហែលជាង៩៤ម៉ឺនម៉ែត្រគូបក្នុងមួយថ្ងៃ។
ប៉ុន្តែកាលពីថ្ងៃអាទិត្យនិងថ្ងៃច័ន្ទកន្លងមកនេះនាយករដ្ឋមន្រ្តីវ័យ៩២ឆ្នាំរបស់ម៉ាឡេស៊ីដែលទើបតែឡើងកាន់អំណច លោក មហាធា មហាមេធ បានថ្លែងទៅកាន់អ្នកសារព័ត៌មាន Bloomberg និង Channel News Asia ថាគាត់នឹងពិនិត្យមើលឡើងវិញលើកិច្ចព្រមព្រៀងទឹកឆ្នាំ១៩៦២ ដែលធ្វើជាមួយសឹង្ហបុរី ពោលគឺតាំងពីពេលដែលសឹង្ហបុរីមិនទាន់បែកចេញពីម៉ាឡេស៊ីម្ល៉េះ។ លោក មហាធា បានលើកឡើងថាកិច្ចព្រមព្រៀងលើការផ្គត់ផ្គង់ទឹកដែលធ្វើឡើងជាមួយសឹង្ហបុរីជាការខាតបង់មួយដ៏ធំ ហើយនេះជាបញ្ហាដែលត្រូវដោះស្រាយជាមួយសឹង្ហបុរី។
ចំណុចចំបងដែលនាយករដ្ឋមន្រ្តីម៉ាឡេស៊ីរូបនេះរិះគន់និងលើកឡើងនោះគឺតម្លៃនៃការលក់ទឹកទន្លេចូហ័រអោយសឹង្ហបុរី។
លោកបានហៅតម្លៃលក់ទឹកអោយសឹង្ហបុរីថាជាតម្លៃដែលមិនសមទាល់តែសោះសម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ន។
យោងតាមកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ១៩៦២ ប្រទេសសឹង្ហបុរីទិញទឹកពីទន្លេចូហ័ររបស់ម៉ាលេស៊ីក្នុងតម្លៃប្រហែល៧រៀលខ្មែរក្នុងមួយម៉ែត្រគូប។
ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីការលើកឡើងរបស់ម៉ាឡេស៊ីបែបនេះ ក្រសួងការបរទេសសឹង្ហបុរីបានប្រាប់ទៅម៉ាឡេស៊ីថាត្រូវគោរពឲ្យបាននូវកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ១៩៦២ ព្រោះថានេះជាកិច្ចសន្យាដែលធ្វើឡើងដោយមានការយល់ព្រមទាំងពីរភាគី។
សឹង្ហបុរីបានបំបែកខ្លួនចេញជាប្រទេសឯករាជ្យចេញពីម៉ាឡេស៊ីនៅឆ្នាំ១៩៦៥។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថាទឹកដែលប្រើប្រាស់ក្នុងប្រទេសសឹង្ហបុរីសព្វថ្ងៃជាងពាក់កណ្ដាលគឺពឹងផ្អែកលើការនាំចូលពីបរទេស។
