សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកបានលើកឡើងថា សមត្ថកិច្ចរដ្ឋាភិបាល បានរឹតត្បិតសេរីភាពការជួបប្រជុំរបស់អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងសហគមន៍នៅមូលដ្ឋានចំនួនន៧១ករណី ក្នុងរយៈពេល៦ខែ ឆ្នាំ២០១៩នេះ។
ក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក ស្តីពី ការព្រួយបារម្ភចំពោះការបន្តរឹតត្បិតសេរីភាពជួបជុំនៅកម្ពុជា បានចុះផ្សាយនៅថ្ងៃទី៣១ ខែកក្កដា នេះថា កងកម្លាំង និងអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានមួយចំនួន នៅតែបន្តរឹតត្បិតសកម្មភាពការជួបជុំរបស់អង្គការសង្គមស៊ីវិល សហគមន៍មូលដ្ឋាន និងសកម្មជនគណបក្សនយោបាយចំនួន៧១ករណី នៅក្នុងរយៈពេល៦ខែ ឆ្នាំ២០១៩នេះ។
ក្នុងបញ្ជាក់ថា៖ «សមត្ថកិច្ចតាមដាន និងឃ្លាំមើលមកលើសកម្មភាពនៃការជួបជុំរបស់សមាគមអាដហុក ៣០ករណី និង ៤១ករណីផ្សេងទៀត តាមដាន និងឃ្លាំមើលទៅលើការជួបជុំរបស់សហគមន៍មូលដ្ឋាន សកម្មជននៃគណបក្សនយោបាយ និងអង្គការសង្គមស៊ីវិលផ្សេងទៀត»។
អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍នោះ សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុករកឃើញថា អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន មេភូមិ មេឃុំ អភិបាលស្រុក-ខេត្ត រួមជាមួយសមត្ថកិច្ច នៅតែបន្តរឹតត្បិតសេរីភាពមន្ត្រីសង្គមស៊ីវិល និងប្រជាសហគមន៍តាមរយៈ ថតរូបភាព ការស្រង់ឈ្មោះ ឬថតបញ្ជីឈ្មោះអ្នកចូលរួម ការដាក់កម្លាំងសមត្ថកិច្ចស្លៀកសំលៀកបំពាក់ស៊ីវិលតាមស្តាប់ និងឃ្លាំមើលពេលពួកគេប្រជុំ និងកោះហៅតំណាងសហគមន៍ឲ្យទៅជួបផ្ទាល់ ឬសាកសួរតាមទូរសព្ទ ក្រោយពីជួបប្រជុំជាមួយអង្គការសង្គមស៊ីវិល ជាដើម។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដដែលបានចាត់ទុកការរឹតត្បិតសេរីភាពការជួបជុំរបស់អង្គការ សមាគម សហគមន៍ និងសកម្មជនគណបក្សនយោបាយ ថា ផ្ទុយពីសេចក្តីជូនដំណឹងរបស់ក្រសួងមហាផ្ទៃ កាលពីថ្ងៃទី២៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៨ ដែលថា បើកចំហសេរីភាពនៃការជួបជុំរបស់អង្គការ និងសកម្មជនបក្សនយោបាយ។
លោក ជិន ម៉ាលីន អ្នកនាំពាក្យគណៈកម្មាធិការសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា ច្រានចោលរបាយការណ៍នេះ ហើយថា ការរាំង ឬឃ្លាំងមើលកន្លងមក គឺសមត្ថកិច្ចធ្វើតែចំពោះក្រុមមុខសញ្ញាបទល្មើស និង ញុះញង់ឱ្យមានភាពចលាចលតែប៉ុណ្ណេាះ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រជាពលរដ្ឋទូទាំងប្រទេស គេមិនមែនឃ្លាំមើលទាំងអស់ឯណា ហេតុអ្វីបានជាមានមួយក្រុមតូចទទួលបាននូវការឃ្លាំមើល ដោយសារតែមានតម្រុយក្នុងការប្រព្រឹត្តបទល្មើស ការបង្កចលាចលនៅក្នុងសង្គមតាមការញុះញង់របស់អង្គការចាត់តាំងនយោបាយខុសច្បាប់ អញ្ចឹង បានមានការឃ្លាំមើល ដើម្បីថែរក្សា និងទប់ស្កាត់កុំឲ្យមានភាពចលាចល និងបទល្មើសកើតឡើង»។
កាលពីថ្ងៃពុធ ទី១៩ ខែមិថុនា អ្នកជំនាញសិទ្ធិមនុស្សអង្គការសហប្រជាជាតិ លោកស្រី រ៉ូណា ស្មីត និងលោក David Kaye បានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមលើកឡើងជាកង្វល់ថា រដ្ឋាភិបាលបានប្រើច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ ដើម្បីកំណត់គោលដៅ បំភិតបំភ័យ មន្ត្រីអង្គការ សមាគម រឹតត្បិតសេរីភាពបញ្ចេញមតិ ជាពិសេស ចោទប្រកាន់ពីបទញុះញង់ ឬចាប់ឃុំខ្លួនសកម្មជនគណបក្សនយោបាយបក្សប្រឆាំង ក្នុងការបំបិទសំឡេងដៃគូប្រជែងនយោបាយរបស់ខ្លួន ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាច្រានចោលការចោទប្រកាន់នេះ ដោយចាត់ទុកការលើកឡើងរបស់ UN ថាជា«ទង្វើជ្រៀតជ្រែក»៕
