នៅឯផ្ទះទាម ដំបូលប្រក់ស័ង្កសី ដែលអាចសម្លឹងពីមុខធ្លុះដល់ក្រោយ ស្ត្រីវ័យកណ្តាលម្នាក់ កំពុងមមាញឹក ទាញយកគ្រឿងទេសជាច្រើនមុខ មកបន្ថែមក្នុងម្ហូបរបស់ខ្លួនដែលកំពុងចំអិន។
គ្រឿងទេសដែលតម្រៀបគ្នាលើតុក្បែរចង្ក្រានបាយទាំងនោះ បានជួយបន្ថែមរស់ជាតិម្ហូបអាហាររបស់គាត់ ឱ្យមានខ្លិនប្រហើយឆ្ងុយ ប៉ុន្តែ គាត់មិនដឹងថា ផលិតផលដែលគាត់កំពុងប្រើនោះមានគុណភាពយ៉ាងណានោះទេ។
លាយឡំនឹងផ្សែងដែលបកឡើងខ្មួរខ្មាញ់ចេញពីផ្ទះបាយ ស្រី ណុច គឺជាស្ត្រីមេផ្ទះដ៏ចំណានម្នាក់សម្រាប់គ្រួសារ នាងតែងតែប្រើប្រាស់នូវគ្រឿងទេសជាច្រើនមុខ សម្រាប់ផ្សំក្នុងមុខម្ហូបប្រចាំថ្ងៃរបស់ នាង។ ក្រៅពីអំបិល ប៊ិចចេង ស្ករ ទឹកត្រី ទឹកស៊ីអ៊ីវ ទឹកម្ទេស ដែលជាគ្រឿងផ្សំបន្ថែមមិនអាចខ្វះបាន ដើម្បីបន្ថែមរស់ជាតិអាហារបីពេលរបស់គ្រួសារនាង។
ដកឃ្លាក្រោយពីការចំអិនអារហាររួច ស្រីណុច បានងាកមកនិយាយថា ការខ្លួន ប្រើប្រាស់គ្រឿងទេសទាំងនេះ ដើម្បីបន្ថែមរស់ជាតិក្នុងមុខម្ហូបរបស់ខ្លួន ឱ្យកាន់តែមានខ្លិន និងរស់ជាឆ្ងាញ់។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ទឹកត្រីក៏ដោយ ទឹកម្ទេស ឬទឹកស៊ីអ៊ីវក៏ដោយ ក្រៅពីដាក់ចូលក្នុងម្ហូប ក៏អាចបន្ថែមខាងក្រៅ សម្រាប់មនុស្សទូទៅ ដែលយល់ចិត្តរស់ជាតិខុសគ្នាដែរ។
អ្នកស្រីនិយាយបន្តថា ជាទូទៅ អ្នកស្រី មិនបានដឹងច្បាស់ពីគុណភាពយ៉ាងនោះទេ ពេលទៅទិញនៅតាមទីផ្សារម្តងៗ គឺពិនិត្យទៅលើតែ កាលបរិច្ឆេតកំណត់តែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះគិតថា ឱ្យតែរបស់ដែលមិនផុតកាលបរិច្ឆេត គឺវាអាចប្រើបាន ដោយមិនបានដឹងថាផលិតផលណាមានជាតិគីមី ឬគ្មានគីមីនោះទេ។
អ្នកស្រី ស្រី ណុច ជាស្ត្រីមេផ្ទះ
ទោះបីគ្រួសាររបស់ស្រីណុចប្រើប្រាស់របស់ទាំងនោះ មានកាលបរិច្ឆេតក៏ដោយក៏មានការបារម្ភផងដែរ ចំពោះសុខភាពខ្លួន និងក្រុមគ្រួសារ ពីការប្រើប្រាស់ផលិតផលគ្រឿងទេស ដែលមានសារធាតុគីមី តែដោយសារតែគ្មានជម្រើ ព្រោះផលិតផលទាំងនោះ មានស្ទើគ្រប់កន្លែង និងមិនអាចបែងចែកដាច់ ខណៈវាមានតម្លៃថោក។
អ្នកស្រី ស្រី ណុច ជាស្ត្រីមេផ្ទះ
ជាទូទៅ ការប្រើប្រាស់គ្រឿងទេសទាំងនោះ មិនត្រឹមតែគ្រួសារស្រី ណុច ទេដែលមានតម្រូវការបែបនេះ ស្ទើរគ្រប់ក្រុមគ្រួសារខ្មែរទូទៅ គឺតែងតែប្រើប្រាស់នូវគ្រឿងទេសជាប្រចាំថ្ងៃ។
ស្ថិតក្នុងសំលៀកបំពាក់ស្អាតបាត ទឹកមុខស្រស់ស្រាយ ស្រី ទូច គឺជាស្ត្រីម្នាក់ដែលចូលចិត្តប្រើប្រាស់ទឹកត្រី ច្រើនជាងប្រើអំបិល នៅក្នុងការចំអិនម្ហូបប្រជាថ្ងៃរបស់ខ្លួន។ រាល់មុខម្ហូបដែលខ្លួនចំអិន គឺមិនដែលគ្មានទឹកត្រីនោះទេ ព្រោះតែខ្លួនប្រើប្រាស់ក្លាយទៅជាទំលាប់តាមដូនតាមកហើយ។
ស្ត្រីរាងស្តើង សម្បុរសរូបនេះ បានរៀបរាប់បន្តថា កាលដែលខ្លួននៅក្មេង ម្តាយរបស់ខ្លួន តែងតែផលិតទឹកត្រីសម្រាប់ប្រើប្រាស់ដោយខ្លួនឯង។ តែបច្ចុប្បន្ន ក្រោយពីផ្លាស់ទីលំនៅ ឃ្លាតឆ្ងាយម្តាយ ខ្លួនតែងតែប្រើប្រាស់ទឹកត្រី ដែលទិញមកពីទីផ្សារជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយគ្រាន់តែរយៈពេល១០ថ្ងៃ ខ្លួនប្រើប្រាស់ទឹកត្រីអស់មួយដប។
បើទោះជាស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកប្រើប្រាស់គ្រឿងទេសទាំងនេះជាប្រចាំ តែស្រីទូច បែរជាមានការខ្លាចរអា និងមានការប្រុងប្រយ័ត្នឡើងវិញ បន្ទាប់ពីប្រើប្រាស់ទឹកត្រីមួយចំនួននៅលើទីផ្សារដែលមានតម្លៃថោក ហើយមិនមានគុណភាពល្អ ។
ស្រី ទូច ជាស្ត្រីមេផ្ទះ
មិនបង្អង់យូរ ក្រោយបង្ហាញក្តីបារម្ភរួច ស្ត្រីរូបនេះ បានងើបមុខឡើង រួចរៀបរាប់បន្តថា បើទោះជាខ្លួនឈប់ប្រើផលិតផលដែលគ្មានគុណភាពទាំងនេះ តែបច្ចុប្បន្នខ្លួននៅតែប្រទះឃើញផលិតផលទឹកត្រីដែលខ្លួនប្រើប្រាស់គ្មានគុណភាពបន្តចរាចរណ៍នៅលើទីផ្សារដដែល។ និយាយហាក់បង្ហាញក្តីបារម្ភចំពោះពលរដ្ឋដទៃទៀត អ្នកស្រី អំពាវនាវដល់ប្រជាពលរដ្ឋ គួរងាកមកប្រើប្រាស់ផលិតដែលស្គាល់ពីប្រភពច្បាស់លាស់ និងមានគុណភាពល្អវិញ បើទោះជាតម្លៃរៀងថ្លៃបន្តិចមែន តែវាមិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាពនោះទេ។
ងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹងអ្នកលក់ចាប់ហួយបន្តិចបន្តួចនៅផ្ទះ ដែលមានគ្រឿងទេស និងផលិតផលមួយចំនួន អ្នកស្រី មុំ បានថ្លែងថា ផលិតផលដែលគាត់ដាក់លក់នៅក្នុងផ្ទះ គឺទិញពីផ្សារដែលនៅក្បែរផ្ទះ និងមួយចំនួនទៀត បានទិញពីឈ្មួញដឹកតាមម៉ូតូរ៉ឺម៉កយកមកដាក់ឲ្យដល់ផ្ទះ។ តែអ្នកស្រីពុំដឹងថា ផលិតផលដែលគាត់យកមកលក់បន្ត មានគុណភាពល្អ ឬ របស់ក្លែងក្លាយ នោះទេ ព្រោះអ្នកស្រីគ្មានសមត្ថភាពក្នុងការពិនិត្យពីគុណភាព។
អ្នកលក់ចាប់ហួយបន្តិចបន្តួចនៅផ្ទះ ដែលមានគ្រឿងទេស និងផលិតផលមួយចំនួន អ្នកស្រី មុំ
ដោយសារតែពុំចេះមើលគុណភាពទំនិញ ស្ត្រីលក់ចាបហួយវ័យចំណាស់ម្នាក់នេះ រំពឹងតែលើអាជ្ជាធរមានសមត្ថកិច្ច ជាអ្នកត្រួវពិនិត្យប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកលក់ចាប់ហួយបន្តិចបន្តួចនៅផ្ទះ ដែលមានគ្រឿងទេស និងផលិតផលមួយចំនួន អ្នកស្រី មុំ
ជាទូទៅគ្រឿងទេសក្លែងក្លាយ និងគ្មានគុណភាព ត្រូវបានគេដឹងថា បានចរាចរណ៍នៅលើទីផ្សារកម្ពុជា តាមរូបភាពខុសៗគ្នា ដូចជាដឹកតាមឡានដែលមានបន្លំស្លាកសញ្ញាផលិតផលពិត ឬតាមរម៉ឺក់ម៉ូតូដាក់តាមទីផ្សាទូទាំងប្រទេស។ ក្រៅពីគ្រឿងទេសក្លែងក្លាយ មានសារធាតុគីមី គ្មានគុណភាពដែលបានផលិតនៅក្នុងស្រុក ក៏មានផលិតផលដែលគ្មានគុណភាពរបស់បរទេស ដែលបានចែកចាយចូលមកកាន់ទីផ្សារកម្ពុជា តាមរយៈច្រកព្រំដែននាប្រទេសជិតខាង ក្រោមរូបភាពក្រុមហ៊ុន និងឈ្មួញមួយចំនួនផងដែរ។
ឈ្មួញកណ្តាលម្នាក់ ដែលសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ និងធ្លាប់ចែកចាយបន្តនូវផលិតផលដែលពុំមានគុណភាព ឬជាផលិតផលក្លែងក្លាយពីសិប្បកម្មខុសច្បាប់មួយចំនួន ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បាននិយាយថា ខ្លួនមិនខ្វល់ថា ផលិតផលដែលខ្លួនចែកចាយ មានគុណភាព ឬគ្មានគុណភាពនោះទេ ជារួមទៅឱ្យតែតម្លៃធូរថ្លៃ ដែលអាចឱ្យខ្លួនសល់ប្រាក់ចំណេញច្រើនគឺខ្លួនទទួលយកមកលក់ទាំងអស់។
អ្នកស្រីមានរឺម៉ក់ម៉ូតូ ចំនួន៤គ្រឿង និងមានសមាជិកប្រមាណ៧ទៅ៨នាក់ សម្រាប់ចែកចាយដល់ផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋ ហើយផលិតផលមួយចំនួនដែលខ្លួនទទួលលក់នោះ ក៏មិនដឹងច្បាស់ពីប្រភពដែរ គឺនៅពេលដែលអតិថិជនត្រូវការ គឺខ្លួនបានតេកម្ម៉ង់តាមទូរស័ព្ទ តាមចំនួនដែលចង់បាន បន្ទាប់មក មានឡានដឹកយកមកឱ្យដល់ផ្ទះតែម្តង។
ឈ្មួញកណ្តាលម្នាក់ ដែលសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ
កាលពីខែឧសភាកន្លងមក អាជ្ញាធរ បានចុះបិទបណ្ដោះអាសន្ននូវទីតាំងសិប្បកម្មផលិតទឹកត្រី និងទឹកស៊ីអ៊ីវសញ្ញាផ្កាឈូកមួយកន្លែង ក្នុងខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញ ក្រោយពីរកឃើញថា ការផលិតវេចខ្ចប់គ្មានស្ដង់ដារ គ្មានច្បាប់អនុញ្ញាតនិងរកឃើញមានសារធាតុគីមី។
ក្រៅពីសិប្បកម្មមួយនេះ ក៏មានសិប្បកម្មជាច្រើន ដូចជាសិប្បកម្មភ្នំមាស នៅក្នុងខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ដែលមួយថ្ងៃៗ អាចផលិតទឹកត្រី ទឹកស៊ីអ៊ីវ និងទឹកម្ទេសគ្មានគុណភាព រាប់ម៉ឺនដបសម្រាប់ចែកចាយក្នុងខេត្តចំនួន២។
គ្រឿងទេសក្លែងក្លាយ និងមានសារធាតុគីមី ត្រូវបានគេជឿជាក់ថា នៅតែបន្តចរាចរណ៍នៅលើទីផ្សារកម្ពុជា ដោយឈ្មួញមួយចំនួន នៅតែបន្តលួចផលិតដោយប្រើប្រាស់វិធីថ្មីៗ ក្នុងការបន្លំភ្នែកសមត្ថកិច្ច ខណៈសមត្ថភាពមន្ត្រីអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចនៅមានកម្រិត។
លោក មៀច សុផាន់ណា ប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងផលិតផលក្លែងក្លាយ ធ្លាប់បានទទួលស្គាល់ថា ការដែលផលិតផលក្លែងក្លាយត្រូវបានផលិត និងចរាចរណ៍នៅលើទីផ្សារកម្ពុជាយ៉ាងច្រើនដូច្នេះ ព្រោះតែការយល់ដឹងរបស់មន្ត្រីមានសមត្ថកិច្ចនៅមានកម្រិតទាប ខណៈពួកឈ្មួញទាំងនោះ មានបច្ចេកទេសច្រើនក្នុងការបន្លំ។
លោក មៀច សុផាន់ណា ប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងផលិតផលក្លែងក្លាយ
លោក បន្តទៀតថា ចំពោះកង្វះខាតការយល់ដឹងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងការពិនិត្យមើលផលិតផល មុននឹងប្រើប្រាស់ក៏ជាបញ្ហាប្រឈមផងដែរ។
លោក មៀច សុផាន់ណា ប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងផលិតផលក្លែងក្លាយ
បើយោងទៅតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជាមាត្រា៦៤ ចែងថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវហាមឃាត់ ត្រូវផ្តន្ទាទោសជាទម្ងន់ដល់ជនណាដែលនាំចូលផលិតផលទំនិញក្លែងក្លាយ ហួសរយៈពេលប្រើដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពនិងជីវិតអ្នកប្រើប្រាស់។
លោក នួន សុភក្តី មន្ត្រីជំនាញនៃគណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងផលិតផលក្លែងក្លាយ បាននិយាយថាដោយសារតែនីតិវិធីនិងបច្ចេកទេសនៃការត្រួតពិនិត្យមានការពិបាក ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យការគ្រប់គ្រង និងទប់ស្កាត់គ្រឿងទេសក្លែងក្លាយនៅកម្ពុជា នៅមានភាពខ្វះចន្លោះ។
លោក អះអាងថា បន្ថែមពីនេះ បុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តល្មើសទាំងនោះ តែងតែរិះរកនូវមធ្យោបាយថ្មីៗ ដែលកាន់តែធ្វើឱ្យមានការពិបាកក្នុងការបង្ក្រាប។ តែយ៉ាងណា លោក នួន សុភក្តី បានអះអាងថា កន្លងមក គណៈកម្មាធិការ បានធ្វើការច្រើនលើករណីនេះ។
លោក នួន សុភក្តី មន្ត្រីជំនាញនៃគណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងផលិតផលក្លែងក្លាយ
ដើម្បីរកឱ្យឃើញថា ផលិតផលមួយដែលមានផ្ទុកសារធាតុគីមី ឬផលិតគ្មានគុណភាព មន្ត្រីរូបនេះ បានឱ្យដឹងថា ជាដំបូងគេត្រូវយកគំរូសំណាកពីផលិតផលទាំងនោះ ទៅត្រួតពិនិត្យក្នុងម៉ាស៊ីនឡាប៊ូ ដែលជាឧបករណ៍សម្រាប់ធ្វើការវិភាគ នៅក្រសួងសុខាភិបាល។
លោក នួន សុភក្តី មន្ត្រីជំនាញនៃគណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងផលិតផលក្លែងក្លាយ
តាមច្បាប់ចំណីអាហារ សារធាតុបូរ៉ាក់ ជាសារធាតុមួយដែលត្រូវបានហាមឃាត់សម្រាប់ប្រើប្រាស់នៅក្នុងចំណីអាហារ។
របាយការណ៍របស់គណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងផលិតផលក្លែងក្លាយ បានឱ្យដឹងថា ក្នុងរយៈពេល ១២ខែ ចុងក្រោយនេះ ខ្លួនបានរឹបអូសផលិតផលក្លែងក្លាយ រួមនឹងគ្រឿងទេសក្លែងក្លាយខុសច្បាប់ចំនួនប្រមាណ៦០០តោន។ ក្នុងនោះ បានដុតបំផ្លាញចំនួន៣០០តោន រួចមកហើយ។ ប៉ុន្តែ គណៈកម្មការនេះ ទទួលស្គាល់ថា ការផលិត ការចរាចរណ៍ផលិតផលទាំងនេះ នៅតែបន្តដែលតម្រូវឱ្យមានវិធានការជាបន្តបន្ទាប់ទៀត។
លោក ដុង ចាន់ឌី វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្នែកជំងឺទូទៅនៃមន្ទីរពេទ្យឯកជនមួយនៅខណ្ឌជ្រោយចង្វារ បាននិយាយថា យោងតាមផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រសារធាតុគីមី ឬបូរ៉ាក់ ត្រូវបានគេហាមឃាត់ប្រើប្រាស់នៅក្នុងចំណីអាហារ។
លោកបន្តថា បើសារធាតុនេះ ត្រូវបានដាក់ចូលក្នុងចំណីអាហារនោះ គឺបង្កឱ្យប៉ះពាល់សុខភាពមនុស្ស ហើយអាចវិវឌ្ឍន៍ជាជំងឺរាំរ៉ៃមួយចំនួន ដូចជាប៉ះពាល់ទៅលើផ្នែកប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ ប្រព័ន្ធទឹកនោម ឬក៏អាចប៉ះពាល់ទៅលើប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើមជាដើម។ ហើយ លោកថា ធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ នឹងបង្កទៅជាជំងឺមហារីក។
លោក ដុង ចាន់ឌី វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្នែកជំងឺទូទៅនៃមន្ទីរពេទ្យឯកជនមួយនៅខណ្ឌជ្រោយចង្វារ
លោក និយាយថា បច្ចុប្បន្ន ដោយសារចំណីអាហារសំបូរទៅដោយសារធាតុគីមី អ្នកជំងឺចេះតែកើតមាននូវជំងឺប្រភេទនេះច្រើនឡើងៗ។
របាយការណ៍បូកសរុបរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលកាលពីឆ្នាំ២០១៦ បានបង្ហាញថា អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ដែលមកពីការបរិភោគចំណីអាហារមានសារធាតុគីមី ក្នុងរយៈពេល៣ឆ្នាំ មានការកើនឡើងជិត២ដង បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំ២០១៤។
អង្គការទស្សនៈពិភពលោកកម្ពុជា ធ្លាប់បានបង្ហាញក្តីបារម្ភរបស់ខ្លួនថា ការអនុវត្តច្បាប់ និងការចុះត្រួតពិនិត្យវាយតំលៃលើគុណភាពចំណីអាហារ នាំចូលហាក់មិនសកម្មនៅឡើយ និងមិនមានទិន្ន័យ ឬការស្រាវជ្រាវណាមួយធ្វើឲ្យច្បាស់លាស់លើចំណីអាហារទូទៅក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ភ័ស្តុតាងមួយចំនួន ដែលឃើងស្រាប់តាមរយៈការបង្ហោះតាមបណ្តាញសង្គម អាចឲ្យដឹងថា អាហារហូបចុកក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងមួយចំនួន កំពុងត្រូវបានគេដាក់សារធាតុគីមី ហើយចែកចាយលក់ពេញទីផ្សារក្នុងប្រទេស ហើយអ្នកដែលរងឥទ្ធពលខ្លាំងបំផុតនោះ គឺប្រជាបលរដ្ឋខ្មែរ ដែលក្រីក្រខ្វះលទ្ធភាព ពិសេសគឺកុមារតូចៗ ។
ជាទូទៅការផលិតគ្រឿងទេស ដែលផលិតតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសដែលមានស្តង់ដារ គឺត្រូវប្រើពេលវេលាយូរ រួមទាំងត្រូវការអនាម័យគ្រប់បែបយ៉ាង រាប់ចាប់តាំងពីដំណើរការផលិតដំបូង រហូតដល់លទ្ធផលសម្រេចចុងក្រោយ។ តែការផលិតទឹកត្រីបែបស្តង់ដា និងមិនប្រើប្រាស់សារធាតុបូរ៉ាក់ ធ្វើឱ្យអ្នកទទួលទានមានសុខភាពល្អ ដោយសារតែវាផ្ទុកទៅដោយកម្រិតអាហ្សូត (Nitrogen) ខ្ពស់ ។
លោក ទុយ សុខនេន អ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកសុវត្ថិភាពម្ហូបអាហារ និងធានាគុណភាព នៃសិប្បកម្មទឹកត្រី លាង ឡេង។
អ្នកគ្រប់គ្រងដែលបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកគីមីចំណីអាហាររូបនេះ បាននិយាយថា សិប្បកម្មដែលខ្លួនបំរើការជាង២០ឆ្នាំនេះ គឺបានផលិត ទឹកត្រី ទឹកស៊ីអ៊ីវ ទឹកខ្មេះ ទឹកម្ទេស ទឹកសៀង ទឹកប្រេងខ្យង ដោយស្របតាមស្តង់ដា ចំណីអាហារ HACCP & ISO 9001-2015 ។
លោកបន្តថា លោកអនុវត្តតាមស្តង់ដាបច្ចេកទេសទាំងនេះ នឹងមិនធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពនោះទេ។ តែដោយសារតែការបំពេញតាមស្តង់ដាទាំងនេះ ត្រូវប្រើប្រាស់ពេលវេលាយូរ និងថវិការច្រើន ទើបបានជាសិប្បកម្មមួយចំនួន លួចលាក់ផលិតផលិតផលដែលគ្មានគុណភាព និងមិនស្រប់ច្បាប់ ខណៈការយល់ដឹងរបស់ពលរដ្ឋក៏នៅមានកម្រិត។
លោកបានរៀបរាប់ពីលក្ខណៈសំគាល់ដែលអាចបញ្ចាក់ថា ផលិតផលគ្រឿងទេស ដែលផលិតដោយស្របតាមស្តង់ដា និងបច្ចេកទេសយ៉ាងដូច្នេះថា៖
លោក ទុយ សុខនេន អ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកសុវត្ថិភាពម្ហូបអាហារ និងធានាគុណភាព នៃសិប្បកម្មទឹកត្រី លាង ឡេង
លោកបន្តថា៖ «ចំនែកឯផ្លាកសញ្ញា ISO 9001-2015 គេផ្តោតទៅលើគុណភាពផលិតផល មួយទាំងមូលនឹងតែម្តងលើប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងរបស់ក្រុមហ៊ុន។ ចឹងចំពោះអ្នកទិញ អ្នកញ៉ាំគាត់ត្រូវមានការយល់ដឹងទៅលើពេលគាត់ទៅទិញចឹង គាត់ត្រូវមើលទៅលើអីខ្លះ មើលទៅលើពេលកំណត់ផុតកំណត់ តើក្រុមហ៊ុននឹងផលិតនៅទៅតាំងណា យើងអាចពីនិត្យមើលផ្លាកសញ្ញាក្រុមហ៊ុននឹងពិតជាមាននៅក្នុងស្រុកខ្មែរយើង ឬក៏អត់។ ជួនកាលក្រុមហ៊ុនខ្លះ គាត់បោះចឹងគាត់អត់ហានដាក់ឈ្មោះក្រុមហ៊ុនគាត់ផ្ទាល់ទេ ដោយសារក្រុមហ៊ុនគាត់អត់ទាន់បើកធំ ដោយសារការបង់ពន្ធក៏មានកំរិតខ្ពស់ ចឹងគាត់អត់ហ៊ានបញ្ចេញឈ្មោះ ។ ចឹងផលិតផលមួយៗគី គាត់មានសិទ្ធិដាក់ទៅតាមការប្រកាសរបស់ក្រសួង ដែលបានចែងថារបស់ផ្លាកសញ្ញានឹងមានសុវត្ថិភាពហើយ»។
តែដោយសារតែតម្រូវការទីផ្សារ និងការចង់ទទួលបានផលចំណេះច្រើនទ្វេដងពីអាជីវកម្មនេះ ម្ចាស់សិប្បកម្មមួយចំនួន បានប្រើប្រាស់នូវវិធីសាស្ត្រផលិតដែលមានរយៈពេលឆាប់រហ័ស ដោយលាយជាមួយសារធាតុគីមី ឬសារធាតុបូរ៉ាក់ ដើម្បីឱ្យផលិតផលទាំងនោះ អាចទុកបានយូរ និងចំណាយពេលវេលាតិច។ គួផ្សំនឹងការលាយជាមួយនឹងសារធាតុគីមី សិប្បកម្មទាំងនោះ ក៏មិនបានគោរពទៅតាមស្តងដាអនាម័យផងដែរ។
គួរបញ្ជាក់ផងដែរថាកន្លងមក លោក ស ខេង រដ្ឋមន្ដ្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ ធ្លាប់បញ្ជាឱ្យស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធបន្តខិតខំទប់ស្កាត់ការចរាចរណ៍ផលិតផលក្លែងក្លាយឱ្យកាន់តែខ្លាំងបន្ថែមទៀត។
លោក ស ខេង រដ្ឋមន្ដ្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ
ងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹង ស្រីណុច ដែលជាស្ត្រីមេផ្ទះឯណេះវិញ។ ក្រុមគ្រួសារនាង ក៏ដូចជាប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀត នឹងនៅតែបន្តបរិភោគគ្រឿងទេសក្លែងក្លាយ គ្មានគុណភាព និងលាយសារធាតុគីមីនេះបន្តទៀត បើអាជ្ញាធរមិនអាចទប់ស្កាត់បាន៕
